Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een AA verkoopt zijn praktijk in 2007 aan een accountants- en belastingadvieskantoor. In het contract staat een non-concurrentiebeding met een boetebepaling. De nieuwe eigenaar (ook een AA) neemt de pensioenverplichtingen voor het personeel over en de verkoper moet hem vrijwaren van aanspraken op achterstallige premiebetalingen. De AA zal zijn werkzaamheden tot op zekere hoogte voortzetten op grond van een managementovereenkomst.

Al snel ontstaat er ruzie over onbetaalde pensioenpremies. In een gesprek hierover maakt de AA de nieuwe eigenaar een paar keer uit voor "lul". Ook noemt hij hem "onbetrouwbaar" en "achterbaks". Als de AA deze woorden de volgende dag niet wil terugnemen, zegt de nieuwe eigenaar de managementovereenkomst op.

Over de financiële afwikkeling van deze opzegging voeren beide partijen een gerechtelijke procedure.

De AA dreigt beslag te leggen onder cliënten van de nieuwe eigenaar en blijkt nog een bankrekening te hebben die op naam staat van het personeel van zijn verkochte kantoor. Op deze rekening staat het geld van de personeelspot dat hij destijds heeft ingehouden op de salarissen van de werknemers. De AA heeft het saldo van deze rekening niet overgedragen aan de nieuwe eigenaar en weigert dit alsnog te doen.

Over het gedrag van de AA dient de nieuwe eigenaar medio 2011 een klacht in. De AA heeft zich ondertussen uitgeschreven uit het register.

De klacht is voor een deel niet-ontvankelijk omdat de feiten zijn verjaard of dateren van na de uitschrijving. De rest van de verwijten verklaart de Accountantskamer grotendeels ongegrond omdat deze ondeugdelijk zijn onderbouwd of omdat het gewraakte gedrag niet klachtwaardig is.

Zo is de klacht over het schelden ongegrond. Want "hoewel dergelijk taalgebruik evident als minder fraai en als een accountant onwaardig moet worden betiteld", moet daarbij volgens de Accountantskamer wel worden betrokken dat de AA deze taal slechts één keer heeft gebezigd in een gesprek tussen accountants onderling, dus niet tegenover een klant of een derde. Accountants mogen elkaar dus 'lul' noemen, zo lang er geen klanten bij zijn.

De klacht over een factuur voor 'managementadvies 2008' is gegrond, omdat de AA met deze constructie alsnog een oude nota betaald wilde krijgen. De manier waarop de accountant dit administratief heeft vormgegeven "kan de toets der tuchtrechtelijke kritiek niet doorstaan". "Van een accountant mag immers worden verwacht dat hij de waarheid geen geweld aandoet en zich niet bedient van een constructie..."

Dat de AA heeft gedreigd beslag te leggen onder klanten van de nieuwe eigenaar vindt de Accountantskamer disproportioneel en onprofessioneel. Als accountant moet de AA zich als geen ander hebben gerealiseerd tot welke gevolgen een beslag onder de cliënten van klager zou hebben kunnen leiden. Zoals reputatieschade van klager, onrust onder de cliënten van klager en een aantasting van de relatie tussen klager en zijn cliënten. Omdat de AA zich hierbij baseerde op vertrouwelijke informatie vindt de Accountantskamer het dreigen bovendien ongepast. Onprofessioneel is ook dat de AA het saldo van de personeelspot niet uit eigen beweging heeft overgedragen en heeft gezwegen over de bankrekening en het tegoed.

De Accountantskamer houdt het op een berisping, omdat de AA inmiddels niet meer is ingeschreven in het register. Zowel de klager als de AA gaan hiertegen in beroep.

Beroepsgronden

De klager vindt dat de Accountantskamer ten onrechte heeft geweigerd een dossieronderzoek in te stellen in de administratie van de AA en vraagt het College van Beroep voor het bedrijfsleven om een deskundige te benoemen die dit alsnog doet.

De AA vindt dat de Accountantskamer ten onrechte:

• de klacht over de constructie gegrond heeft verklaard;
• heeft geoordeeld dat de AA niet had mogen dreigen met beslag en daarbij zijn geheimhoudingsplicht heeft geschonden;
• de klacht op het punt van de personeelspot gegrond heeft verklaard.

Oordeel

Het beroep van de klager is ongegrond en dat van de AA deels gegrond.

Ook het college wijst het verzoek om een onderzoek af. De klager wilde dat onderzoek namelijk alleen om zijn vermoeden te onderbouwen dat de AA het non-concurrentiebeding heeft overtreden. Dat zo'n onderzoek ook het belang van de beroepsgroep dient, heeft de klager onvoldoende onderbouwd.

Het college vindt dat de Accountantskamer de klacht over de constructie inderdaad ten onrechte gegrond heeft verklaard. De AA heeft duidelijk gemaakt dat hij goede redenen had om creditnota's te versturen, terwijl de klager niet aannemelijk heeft gemaakt dat de AA dat heeft gedaan op oneigenlijke gronden.

Het college is het daarentegen met de Accountantskamer eens dat de AA disproportioneel en onprofessioneel heeft gehandeld door te dreigen met conservatoir derdenbeslag onder de cliënten van de klager. De AA heeft daarbij ook zijn geheimhoudingsplicht geschonden door zijn dreigement kracht bij te zetten met vertrouwelijke informatie uit het cliëntenbestand. Dat hij zijn dreigement niet heeft waargemaakt, maakt voor het oordeel niet uit.

Daarentegen vindt het college weer dat de Accountantskamer de klacht over de personeelspot ten onrechte ontvankelijk heeft verklaard.

Maatregel

Hoewel het beroep van de AA deels gegrond is, bekrachtigt het college de eerder opgelegde berisping. De gedragingen, waarover terecht is geklaagd, zijn daarvoor ernstig genoeg.