Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een ondernemer dient een klacht in tegen een registeraccountant, omdat deze verzuimd heeft de aangiften omzetbelasting voor het derde en vierde kwartaal 2009 tijdig te verzorgen. Hij zegt de problemen met de Belastingdienst op te lossen, maar doet dat niet. Ook verzuimt hij de aangifte inkomstenbelasting 2009 in te dienen. Bij de Accountantskamer verdedigt de accountant zich niet. De Accountantskamer verklaart de klacht volledig gegrond en haalt de inschrijving van de accountant voor tien jaar door. De accountant gaat hiertegen in beroep.

Beroepsgronden

De genoemde aangiften zijn inderdaad niet ingediend, maar dat is niet tuchtrechtelijk verwijtbaar. De ondernemer had hem namelijk bericht dat zij de overeenkomst met de accountant per ultimo 2009 wilde beëindigen. De accountant heeft deze opzegging bevestigd. De ondernemer heeft geen administratie over het derde kwartaal 2009 gestuurd, zodat de accountant niet kon weten of er wel een aangifte moest worden ingediend. De aangiften omzetbelasting voor het vierde kwartaal en de aangifte inkomstenbelasting 2009 zijn niet ingediend omdat de ondernemer de factuur voor de aangiften omzetbelasting voor het vierde kwartaal nog niet had betaald.

Oordeel in beroep

Het beroep is ongegrond.

De ondernemer zegt dat zij in het derde kwartaal midden in een verhuizing zat, daarom niets heeft omgezet en dus ook geen administratie heeft opgestuurd. Na een aanslag met boete vroeg zij de accountant per e-mail waarom hij geen nul-aangifte heeft gedaan en hoe hij de problemen ging oplossen. De accountant heeft hier in het geheel niet op gereageerd.

Volgens het college was de accountant op grond van de overeenkomst verplicht de werkzaamheden voor de cliënt uit te voeren. De genoemde opzegging doet daaraan niets af. De accountant had inderdaad een nul-aangifte kunnen indienen, zoals hij dat al vaker had gedaan. Of hij had contact op te nemen met de cliënt om zeker te weten dat hij geen aangifte hoeft te doen. Door na te laten heeft hij tuchtrechtelijk verwijtbaar gehandeld.

Nadat de cliënt opnieuw een naheffingsaanslag en boete ontving - omdat de aangifte omzetbelasting voor het vierde kwartaal niet was ingediend - en de cliënt per e-mail om opheldering vroeg, heeft de accountant haar gezegd dat er problemen waren bij het elektronisch verzenden. Hij zou met de Belastingdienst hebben afgesproken dat hij de aangiften opnieuw zou indienen. Hij zou daarbij meteen bezwaar maken tegen de ambtshalve opgelegde aanslag, waardoor de boete zou worden ingetrokken. De accountant laat dit echter na en reageert niet inhoudelijk op e-mails die de cliënt hierover stuurt.

Voor zover de accountant zijn houding toelicht, vindt het College van Beroep voor het bedrijfsleven dat niet overtuigend. Ook de bewering over de openstaande factuur heeft hij niet kunnen staven. Dat de cliënt de factuur niet zou hebben betaald, vindt het college daarom niet aannemelijk.

De accountant heeft de cliënt bovendien onjuist geïnformeerd over het indienen van de aangifte omzetbelasting vierde kwartaal. Hij heeft hieromtrent herhaalde toezeggingen gedaan zonder deze na te komen.

Het college is het met de Accountantskamer eens dat de accountant ondeskundig, onzorgvuldig, onprofessioneel en niet-integer heeft gehandeld.

Maatregel

Het college heeft de accountant al eerder drie maanden geschorst voor vergelijkbare feiten. Bij die schorsing heeft het college laten meewegen dat de Raad van Tucht de accountant in 2006 voor soortgelijk handelen en nalaten heeft berispt. Kennelijk ziet de accountant de laakbaarheid van zijn handelen niet in; hij geeft daarvan althans geen blijk.

Hoewel het college de handelwijze van de accountant "ernstig tuchtrechtelijk verwijtbaar" vindt, ziet het geen aanleiding om de accountant voor tien jaar door te halen. Het college vindt drie jaar voldoende.