Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een accountantskantoor heeft een doorlopende opdracht voor het samenstellen van de jaarrekeningen van vier samenhangende vennootschappen en hun rechtsvoorgangsters. De opdracht is in 2007 en 2008 herbevestigd, maar in 2009 niet verlengd. Over nota's uit 2008 en 2009 ontstaat een geschil. De accountant zou dubbel declareren en reeds betaalde werkzaamheden niet hebben uitgevoerd. Verder heeft hij bepaalde werkzaamheden uitgevoerd zonder opdracht. De opdrachtgever betaalt de nota's uit 2009 niet. De accountant begint daarover een civiele procedure.

Klacht

De accountant heeft gefactureerde werkzaamheden niet verricht, sommige dubbel gefactureerd en fiscale jaarstukken geproduceerd zonder opdracht.

Oordeel

De klacht is ongegrond. Alleen een accountant die een bepaalde handeling persoonlijk heeft verricht of nagelaten dan wel daarvoor direct verantwoordelijk is, kan daarop tuchtrechtelijke worden aangesproken. De aangeklaagde accountant is niet verantwoordelijk voor het vervaardigen van de fiscale jaarstukken. Een klacht over wel verrichte, maar niet-opgedragen werkzaamheden kan niet tuchtrechtelijke verwijtbaar zijn. Over declaraties kan in een tuchtrechtelijke procedure alleen een succes worden geklaagd als de accountant bij het opstellen en indienen daarvan zo zeer in strijd heeft gehandeld met de zorgvuldigheid, integriteit of professionaliteit dat hij daarmee de wet of de beroepsregels schendt. Daarvoor zou de accountant bewust en te kwader trouw onjuiste of misleidende declaraties moeten hebben ingediend. Dat dit het geval is, heeft de klager niet aannemelijk gemaakt. Het vertoonde declaratiegedrag is niet in strijd met een goede beroepsuitoefening en er is geen sprake van tuchtrechtelijke verwijtbaar handelen.

Annotatie van Hans Blokdijk

De stelling dat het declareren voor wel verrichte maar niet opgedragen werkzaamheden geen tuchtrechtelijk verwijt kan opleveren, lijkt een breuk met enige eerdere jurisprudentie. Nu was betrokkene in JT 2007-85 wel erg brutaal te werk gegaan, en daarvoor is hij dan ook gestraft. Maar in JT 2005-17 achtte de Raad van Tucht het in beginsel onjuist om werkzaamheden in rekening te brengen waarom de cliënt niet had gevraagd, tenzij deze begrepen mochten worden onder de normale uitvoering van de opdracht. In het onderhavige geval waren de fiscale jaarstukken 2008 niet onder de verantwoordelijkheid van betrokkene vervaardigd, en had hij de commerciële jaarstukken niet meer vervaardigd. Volgens JT 2005-17 had hij dit wel kunnen doen en daarvoor mogen declareren. De ongegrondverklaring van de klacht is dus ook in dat licht correct.