Opinie 07 oktober 2009

Fusie NIVRA-NOvAA: Hé wat leuk, we gaan alwéér fuseren!

Jules Muis heeft het allemaal al eens meegemaakt, en alleen al daarom zou het goed zijn als naar hem geluisterd wordt. Mensen als Vincent Tophoff en Hans Blokdijk hebben het óók allemaal al eens meegemaakt, een jaar of tien later. Of beter, ze hebben er voor gezorgd dat ze het niet hoefden mee te maken.

En nu is het weer eens zover, NIVRA en NOvAA gaan fuseren! 

Als Wildschut wilden we collectief onze opinie geven. Wat hier geschreven is, is dus niet alleen de visie van de auteur, maar van het hele Wildschut. Dat kan vrij makkelijk, want veel opinie ga ik niet geven. We hebben onze visie al expliciet, en op verzoek, gegeven aan de commissie Governance. 

Het rapport van die commissie is mede gebruikt door de onderhandelaars van de fusie, zo werd ons verteld. Als een AA of RA die visie nog eens wil lezen, om te helpen bij het vormen van een eigen standpunt, dan zijn wij al heel gelukkig. 

Ik ga niet veel opinie geven, maar wijs wel op een paar details die door Marcel Pheijffer en Berry Wammes naar ons gevoel nog wat onderbelicht zijn gebleven, hoewel niet allemaal onbenoemd.  

Ons moet toch vooral van het hart dat dit een beetje een achterhoedegevecht is. Berry Wammes suggereert dat nu fuseren een soort defensieve vlucht vooruit is, uit zorg over plannen van de wetgever. Of dat terecht is of niet, blijkt niet uit openbare uitingen van de wetgever of het ministerie. Onder ons gezegd en gezwegen: Ik denk niet dat iemand in Den Haag dezer dagen slapeloze nachten heeft over de nijpende kwestie "hoe komen we af van die twee accountantsorganisaties?!?". 

En daar komt meteen de vraag op in hoeverre dit een achterhoede gevecht is. Kent u een bankier, een ondernemer, een overheidsinstelling of bestuurslaag, een werknemer of een ander lid van het 'maatschappelijk verkeer' die slapeloze nachten heeft van het bestaan van twéé beroepsorganisaties? Die stukken beter zou slapen als er eindelijk één beroepsorganisatie met twéé titels komt? 

Wij niet. Willen NIVRA en NOvAA werkelijk de handen op elkaar krijgen voor deze fusie, dan zal er toch echt een inspirerend verhaal moeten komen waaruit blijkt wat voor prachtigs het accountantsberoep dankzij deze fusie kan bieden aan de maatschappij. En als dat niet lukt, maak dan minstens klip en klaar - en jawel: inspirerend! - duidelijk aan de leden waarom dit idee geweldig is. 

"Ja, we kunnen eigenlijk niet anders", "we gaan ietsje meer van dittum doen en ietsje minder van dattum, en dat kost nog minder ook", "het maatschappelijk verkeer begrijpt er nu niets van, en straks ook niet, maar we denken dat ze er ietsje minder niets van gaan snappen zo", allemaal wel waar en legitiem, maar het inspireert niet. 

Kijk, wie schrijft "De fusie voorziet tevens in een uitgesproken maatschappelijke behoefte" of "Een fusie is waardevol en noodzakelijk voor samenleving en beroep" weet prachtig ronkende zinnen te produceren die nu eenmaal bij een fusie horen. Maar onze harten gaan er niet veel sneller van kloppen. Die van u wel? 

Goed, geen echte opinie dus, want onze opinie hebben we al in detail gegeven. Wel een beetje chagrijnig zeuren over ronkende holle frasen en gebrek aan inspiratie. Onaardig voor de mensen die zo hun best doen, dat snappen we best. Maar misschien is het wel goed voor de beslissers om te weten dat we even wat luisterwerk gedaan hebben. Het is niet omdat wij drieën zo vervelend zijn dat we dit schrijven, maar omdat we merken dat het enthousiasme en de inspiratie vrij breed ontbreken bij de leden. 

Oh ja, nog één ding. Waarom schrijven we over 'beslissers' en ‘leden'? Dat is toch hetzelfde, zult u denken? Maar dan denkt u fout. De wet geeft geen enkele bevoegdheid aan de Ledenvergadering of het bestuur om de orde op te heffen, te fuseren etc. Dat soort beslissingen komt uitsluitend de wetgever toe. Voer voor historici: waarom faalde de vorige fusiepoging dan door een stemming in de Ledenvergadering van het NIVRA, met een stemmenverschil van 5? 

Arnout van Kempen (namens Wildschut)