Anne-Marike van Arkel

Met mijn zelfrijdende auto ga ik van Rotterdam naar Amsterdam. Wat een feest dat er geen files meer zijn en dat ik onderweg kan werken! De auto zet mij voor kantoor af en rijdt zichzelf naar zijn vaste plaats in de parkeergarageflat. Ons kantoor is nog maar 1.200m2, ultra modern en van alle virtuele en digitale mogelijkheden voorzien. Daarnaast goed bereikbaar en parkeren is geen probleem. De supersnelle monorail van Rotterdam via Den Haag naar Amsterdam is op loopafstand van onze vestiging en een uitstekend alternatief. Bijna iedereen die werkt woont tegenwoordig in de metropool Holland.

Ik loop het kantoor binnen en wordt verwelkomd door Claudia, onze virtuele receptioniste. Een aardig praatje volgt. Zij houdt het midden tussen de chatbot dame die Ikea vroeger had en onze IPhone - Siri. Vriendelijk, correct, niet uit het veld te slaan.

De trap naar boven verkies ik boven de supersonische lift. Bewegen is ook anno 2030 onverminderd belangrijk.

In onze ICT-ruimte zitten naast onze eigen mensen, robots met menselijke trekken. De systemen zijn zo geavanceerd geworden dat ondersteuning door kunstmatige intelligentie nodig is.

Gelukkig hebben we nog steeds een gemotiveerde groep medewerkers die zich bezighoudt met de belangen van onze leden, al zijn de werkzaamheden door de veranderingen in de sector aangepast. Door blockchain zijn er geen onbetrouwbare gegevens meer, alles is vooraf gecertificeerd. We werken dan ook met zestig procent minder collega's dan voorheen, en ook de ondersteuning door secretaresses bestaat niet meer. Iedereen die vroeger een secretaresse had, wordt nu ondersteund door een PA die voortkomt uit zijn of haar eigen Operating Systeem. Je kunt zelf kiezen of je een man wilt of een vrouw en hoe de PA klinkt. En, ja, ook deze PA is soms eigenzinnig!

De medewerkers, allemaal experts op hun terrein, ondersteunen de leden. We zijn een 'oranje' organisatie. We werken niet meer in afdelingen, maar in communities, die interprofessioneel zijn. Door alle technologische ontwikkelingen, zijn er nog maar zo'n negenduizend accountants. Veel werkzaamheden die in 2017 nog handmatig of met een simpele computer werden gedaan, zijn nu volledig geautomatiseerd en via blockchain trusted geworden. Het beroep is nog interessanter: de accountant voegt meer waarde toe dan ooit voorheen, de ondernemer weet op een dagelijkse basis waarop hij moet letten via de 24/7 boodschappen van zijn toekomstgerichte accountant.

De communicatie rondom het beroep is veel positiever geworden in de loop van de jaren, maar wordt nog steeds gedaan door mensen van vlees en bloed. Het blijft van belang verhoudingen te kennen en sentimenten te herkennen.

Onze medewerkers blijven we ontwikkelen op hun talenten en houden we fit, via een chip in een horlogeband die alles regelt: de toegang, de keuze en betaling bij de lunch, het talentprogramma en het toevoegen van relevante kennis voor de job.

Wat we hebben behouden uit het verleden, is de snack op vrijdag, gewoon gefrituurd en nog steeds ongezond!

Mijn dag verloopt soepel, fysieke staande vergaderingen afgewisseld met vergaderen via beeldtelefoon en het afwikkelen van berichten. Niet meer via e-mail, maar binnen virtuele netwerken, zoals ons ultra sociale internet. Alles, mijn agenda, berichten en stukken, verschijnen op mijn glazen bureau. Snel en efficiënt!

Nog even langs een collega lopen, wiens kind ziek is, hopelijk gaat het beter. Ik hoor dat de auto zichzelf heeft voorgereden omdat ik over een uur bij een diner moet zijn. Dat aspect van de baan is niet veranderd!