Categorie: Audit en overige assurance
Onderwerp: Standaard 3000A of 3000D gebruiken bij een oplageverklaring?
Regelgeving: Standaard 3000A en 3000D

Vraag…

Sinds 1 januari 2017 bestaat Standaard 3000 uit twee verschillende standaarden: Standaard 3000A en Standaard 3000D. Ik heb van een klant een opdracht gekregen om een oplageverklaring af te geven bij de opgave betreffende de oplage over een bepaalde periode. In het verleden gebruikte ik altijd Standaard 3000. Welke kan ik nu het beste gebruiken voor deze opdracht?

Antwoord…

Per 1 januari 2017* 'bestaat' Standaard 3000 uit twee afzonderlijke Standaarden. Eén voor attest-opdrachten (Standaard 3000A) en één voor directe opdrachten (Standaard 3000D). Tot voor 2017 kon de accountant bij assurance-opdrachten anders dan opdrachten tot controle of beoordeling van historische financiële informatie, zoals bijvoorbeeld een oplageverklaring of een inleenverklaring, een verklaring afgeven volgens Standaard 3000. Vanaf 1 januari 2017 moet de accountant bij dit soort opdrachten nagaan of hij Standaard 3000A of 3000D moet gebruiken.

Bij een attest-opdracht volgens de definitie in Standaard 3000A stelt in veel gevallen de klant de verantwoordingsrapportage op en controleert de accountant vervolgens deze rapportage en geeft hierbij een assurancerapport af. De klant heeft bij het opstellen van de rapportage rekening gehouden met de geldende criteria en de gebruiker krijgt vervolgens zekerheid van de accountant over de toepassing van deze criteria. In geval van de oplageverklaring wordt de opgave betreffende de oplage over een bepaalde periode door uw klant opgesteld waarbij uw klant bij het opstellen van deze opgave rekening houdt met de voorwaarden zoals deze zijn vastgelegd in de Regeling (afhankelijk van de doeleinde van de verantwoordingsrapportage). De accountant onderzoekt vervolgens of de gegevens over de oplage juist worden weergegeven in overeenstemming met de voorwaarden zoals zijn vermeld in de regeling. De accountant zal de opgave betreffende de oplage, zodanig onderzoeken dat een redelijke (of beperkte) mate van zekerheid wordt verkregen dat de opgave van basisgegevens geen afwijkingen van materieel belang bevat.

Standaard 3000D geldt als er sprake is van een directe opdracht, dus wanneer de accountant de verantwoordingsrapportage opstelt en hierbij rekening houdt met de geldende criteria zoals deze bestaan en waarbij geen sprake is van een verantwoording van de klant. Bij directe opdrachten geeft de klant dus geen statement of bewering af aan een externe partij.

Omtrent de belangrijkste verschillen verwijzen wij naar de figuren in bijlage 1 van zowel Standaard 3000A als 3000D.

* Er is nog wel sprake een overgangsperiode. We verwijzen hierbij naar de slotbepalingen van Standaard 3000A en 3000D.