Curator X, verantwoordelijk voor het afwikkelen van het faillissement van onderneming Y, wordt geconfronteerd met een chaotische administratie waarvan delen lijken te ontbreken. De curator leidt dat onder andere af uit verwijzingen naar contracten die hij niet kan vinden en uit het feit dat niet alle facturen doorlopend zijn genummerd. Daarnaast stuit hij op een aantal onduidelijke transacties en boekingen.

De eigenaar/bestuurder van onderneming Y geeft naar het oordeel van de curator geen bevredigend antwoord op zijn vragen. De curator vertrouwt de zaak niet en schakelt de hulp in van een forensisch accountant.

Nader onderzoek en reconstructie van de administratie leidt onder andere tot de volgende bevindingen.

De onderneming heeft enige tijd voor het faillissement grote delen van voorraad Z als incourant afgeboekt. Deze voorraden goederen zijn vervolgens tegen boekwaarde verkocht aan een ogenschijnlijk derde partij. Op basis van de gegevens van de Kamer van Koophandel en andere openbare bronnen blijkt er op het eerste gezicht geen link te bestaan tussen de eigenaar van onderneming Y en de kopende partij.

De onderzoeker houdt echter vol en stuit vervolgens op een bericht op social media waarin de koper schrijft een top deal te hebben gedaan met de broer van zijn zwager. Tevens biedt hij op internet grote partijen Z aan tegen afbraakprijzen. Nader onderzoek bevestigt inderdaad dat voorraad Z aan de schoonfamilie van de directeur is verkocht.

De forensische accountant doet echter meer ontdekkingen. Het afgelopen jaar heeft de bank een additioneel krediet verstrekt op basis van de omzetcijfers en het groeipotentieel van onderneming Y. Deze cijfers bleken echter kunstmatig opgehoogd door verleende kortingen niet in mindering te brengen op de omzet maar te boeken op een tussenrekening. De additioneel verkregen liquiditeiten werden gebruikt om te investeren in een andere onderneming van de eigenaar van onderneming Y. Ter onderbouwing van deze investering werd een businessplan opgesteld.

In een interview met de eigenaar van onderneming Y stelde de forensisch accountant kritische vragen over de ratio achter deze investering. De eigenaar kon daarop geen afdoende antwoord geven en bekende dat het geld uiteindelijk via de andere onderneming op zijn privé bankrekening terecht was gekomen.

De curator kon op basis van deze bevindingen een procedure starten jegens de eigenaar teneinde het geld ten behoeve van de schuldeisers terug te halen.

Deze rubriek wordt verzorgd door: Remco de Groot, Ernst & Young Fraud Investigation & Dispute Services, Michel Grummel, Alvarez & Marsal Dispute Analysis Benelux, Ellen van Nimwegen, PricewaterhouseCoopers Dispute Forensic, Jurgen van Vliet, Deloitte Forensic & Dispute Services.