Stichting Beschermd Wonen, een stichting zonder winstoogmerk, exploiteert woonruimte ten behoeve van lichamelijk gehandicapten. Doelstelling is om de gehandicapten zoveel mogelijk zelfstandig te laten wonen. De stichting beheert een aanzienlijk vermogen waarmee woonruimte wordt aangekocht en bijzondere projecten worden gefinancierd. De eventueel (tijdelijk) overtollige gelden mogen volgens de statuten worden belegd.

Daaronder valt ook het ter beschikking stellen van een lening. Het bestuur heeft echter niet de wijze van beleggen en de risicoprofielen nader in een beleggingsmandaat uitgewerkt.

Het ontbreken van een beleggingsmandaat is in dit geval te wijten aan het feit dat het bestuur geheel bestaat uit vrijwilligers en erg informeel opereert. Operationele zaken worden besproken, maar besluiten worden nauwelijks vastgelegd en de bestuurders hebben veel vertrouwen in elkaar.

De stichting heeft enige tijd geleden een deel van haar overtollige gelden (€ 2 miljoen) geleend aan een vennootschap. De penningmeester heeft destijds, in een bestuursvergadering, aangegeven dat het een veilige lening betreft met een redelijke rentevergoeding en aflossing aan het einde van de looptijd.

Na enige tijd wordt de rente op de lening echter niet meer ontvangen door de stichting. De voorzitter doet navraag bij de penningmeester, maar deze geeft geen duidelijke verklaring en geeft een onbevredigend antwoord.

Het bestuur besluit een onderzoek te laten verrichten door een (forensisch) accountant.

Uit een achtergrondonderzoek in open bronnen, zoals de Kamer van Koophandel en internet, blijkt dat de uiteindelijke aandeelhouder van de vennootschap de penningmeester zelf is. Uit de gedeponeerde jaarrekening van de vennootschap blijkt deze op de rand van faillissement te zijn. De vennootschap bezit nagenoeg alleen maar schulden, waardoor de lening niet meer kan worden afgelost.

De (forensisch) accountant confronteert de penningmeester met zijn bevindingen. Deze geeft aan dat de vennootschap de gelden van de stichting heeft belegd in risicovolle beleggingen. Dit met als doel rendement te behalen om enerzijds de rente aan de stichting te kunnen betalen en anderzijds cash te genereren om zijn privé-schulden af te lossen. Aanvankelijk rendeerden de beleggingen goed, maar na het inzakken van de beurs verloor de vennootschap veel geld en was deze derhalve niet meer in staat om de rente te vergoeden en de lening af te lossen.

In totaal blijkt de penningmeester twee miljoen euro aan het vermogen van de stichting te hebben onttrokken. De stichting besluit aangifte te doen.

Deze rubriek wordt verzorgd door: Remco de Groot, Ernst & Young Fraud Investigation & Dispute Services, Michel Grummel, Deloitte Forensic & Dispute Services, Ellen van Nimwegen, PricewaterhouseCoopers Dispute Analysis & Investigation Services.