Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Sinds 2009 doet een accountantskantoor administratieve en samenstelwerkzaamheden en aangiften voor de bv en de stichting van een autohandelaar. Een accountant-administratieconsulent is verantwoordelijk voor het werk, waarvan een assistent-accountant het meeste doet. Het kantoor heeft de kosten begroot op drie mille per jaar en incasseert maandelijks automatisch 250 euro aan voorschotten. De betaalde voorschotten worden afgetrokken van de eindnota’s die het kantoor stuurt.

Dit gaat goed tot 2013. Nadat de autohandelaar in 2011 al afscheid had genomen van een zakenpartner brengt hij in april 2013 de activiteiten van zijn bv onder in de vennootschap onder firma, waarin hij voortaan samenwerkt met een andere firmant. Het accountants/advieskantoor van de firmant begeleidt de omzetting en doet de accountantswerkzaamheden. Het oude kantoor van de handelaar maakt de werkzaamheden over 2012 af en stuurt daarvoor drie nota’s.

De handelaar stelt de verantwoordelijke accountant-administratieconsulent van het kantoor in gebreke en trekt de machtiging voor de automatische incasso van 250 euro per maand per direct in. Er worden echter opnieuw bedragen automatisch geïncasseerd. De bedragen worden kort daarna teruggeboekt.

De handelaar windt zich op over de “vele exorbitante hoge facturen”, die “het geheel tot één groot fiasco!” maken. Hij eist van alle facturen de volledige urenspecificaties met de naam van de medewerker en het tarief dat daarvoor gehanteerd is. Pas dan zal hij betalen en niet meer dan de afgesproken drie mille per jaar.

De firmant van de autohandelaar beweert dat het kantoor over 2011 en 2012 iets meer dan vijf mille te veel heeft berekend en wil dat bedrag verrekenen met wat de handelaar nog moet betalen, zodat deze nog ruim twee mille zou moeten terugkrijgen. De accountant laat weten dat de voorschotfacturen van 3000 euro per jaar waren gebaseerd op een schatting van de kosten voor de reguliere werkzaamheden en dat de daarvoor gedeclareerde bedragen betrekkelijk weinig afwijken van de schatting. De accountant zal een vordering van 2.835,59 euro uit handen geven ter incasso als de handelaar niet snel betaalt.

De handelaar dient een klacht in tegen de accountant, maar de Accountantskamer verklaart de klacht ongegrond. De autoverkoper gaat in hoger beroep.

Beroepsgronden

De Accountantskamer heeft de klacht ten onrechte ongegrond verklaard, want de accountant heeft:

1. niet alle beklaagde feiten aangevochten;
2. van 2010 tot en met 2012 steeds meer dan de geschatte drie mille in rekening gebracht;
3. bedragen geïncasseerd terwijl de handelaar de machtiging had ingetrokken;
4. een te hoge voorziening voor het opstellen van de jaarrekening op de balans opgenomen.

Oordeel

Het beroep is ongegrond.

Ad 1

Uit de stukken in het dossier, de schriftelijke reacties van de accountant en zijn verklaring bij de Accountantskamer blijkt duidelijk dat de accountant het niet eens is met de verwijten van de autohandelaar.

Ad 2

Volgens de autohandelaar heeft de accountant zijn kostenraming in 2010 met 78 procent, in 2011 met 51 procent en in 2012 met 28 procent overschreden en de Accountantskamer heeft onvoldoende rekening gehouden met deze overschrijdingen. Het college constateert dat beide partijen in de loop van de procedure een kostenoverzicht hebben gemaakt. De accountant heeft daarbij een onderscheid gemaakt tussen de kosten voor het ‘reguliere jaarwerk’, waarover gerept werd in de opdrachtbevestiging, en de kosten voor aanvullende werkzaamheden. Terwijl de autohandelaar de kosten voor alle werkzaamheden per boekjaar heeft opgeteld zonder nader onderscheid.

De autohandelaar bestrijdt niet dat het kantoor ook ‘meerwerk’ heeft uitgevoerd en daarvoor de bekende tarieven heeft gehanteerd. De autohandelaar heeft niet aangetoond dat de accountant onjuiste bedragen heeft gedeclareerd voor het ‘reguliere jaarwerk’. De overschrijding van de kostenindicatie is terug te voeren op het uitgevoerde ‘meerwerk’, dat grotendeels samenhangt met het vertrek van de zakenpartner in 2011. In de kostenindicatie uit 2010 kon en hoefde de accountant geen rekening te houden met dit ‘meerwerk’. De autohandelaar heeft onvoldoende onderbouwd dat de accountant hiervoor buitensporig heeft gedeclareerd.

Ad 3

Er is twee keer abusievelijk 250 euro geïncasseerd en die bedragen zijn kort daarna teruggeboekt, terwijl de accountant zijn excuses heeft aangeboden. De autohandelaar heeft niet aannemelijk gemaakt dat de accountant vaker ten onrechte maandbedragen heeft geïncasseerd. Volgens het college heeft de Accountantskamer terecht geoordeeld dat de onoplettendheid van de accountant daarom tuchtrechtelijk niet zwaar genoeg is voor een veroordeling.

Ad 4

De accountant heeft uitgelegd dat de voorziening op de balans alleen slaat op de kosten voor het opstellen van de jaarrekening en niet op het indienen van de vpb- en lb-aangiftes en de overlegkosten. De autohandelaar heeft in hoger beroep niet aangetoond dat dit onjuist zou zijn.

Maatregel

Geen.