Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een fysiotherapeut is verwikkeld in een echtscheidings-/boedelscheidingsprocedure. Het gerechtshof dat zich over de zaak buigt, benoemt een registeraccountant tot gerechtelijk deskundige. Hij krijgt vijf maanden de tijd om antwoord te geven op twaalf vragen. Mede door hartklachten en een burn-out komen de antwoorden veel later dan gepland.

De fysiotherapeut en zijn ex-echtgenote reageren schriftelijk op het concept. Na een bespreking stuurt de fysiotherapeut de accountant een usb-stick met informatie en zes dozen met bankafschriften. De accountant verwerkt de nieuwe informatie in zijn tweede conceptrapport, dat hij een paar weken later uitbrengt. De fysiotherapeut reageert niet op dit concept.

In maart 2013 stuurt de accountant zijn definitieve deskundigenrapporten naar het gerechtshof. Het hof stuurt het rapport door naar de advocaten van de fysiotherapeut en zijn ex-echtgenote, met het verzoek om binnen zes weken inhoudelijk te reageren. De ex-echtgenote reageert, de fysiotherapeut niet.

In juni 2013 komt het hof met zijn eindbeschikking. De fysiotherapeut dient een klacht in tegen de accountant. De Accountantskamer verklaart de klacht, die uit drieënzeventig onderdelen bestaat, ongegrond. De fysiotherapeut gaat in hoger beroep.

Beroepsgronden

De Accountantskamer heeft:

1. miskend dat de accountant het gerechtshof en de partijen niet tijdig en adequaat heeft laten weten dat hij door gezondheidsproblemen niet in staat was de opdracht zonder vertraging uit te voeren;
2. ten onrechte geen maatregel opgelegd, terwijl dat op grond van de eigen jurisprudentie wel had gemoeten, omdat de accountant leed aan een burn-out en daardoor niet behoorlijk kon functioneren;
3. miskend dat de accountant zijn taak niet volgens de regels heeft vervuld;
4. miskend dat de accountant niet eerlijk en oprecht is opgetreden.

Oordeel

De eerste beroepsgrond slaagt gedeeltelijk.

Door ziekte heeft de accountant een half jaar lang geen werkzaamheden kunnen verrichten. Uit de declaratieoverzichten blijkt niet dat andere medewerkers in die tijd nadere (onderzoeks)werkzaamheden hebben uitgevoerd voor deze opdracht. De uitvoering van de opdracht is dus ruim een half jaar vertraagd door de gezondheidsproblemen. De accountant heeft erkend dat hij in die periode ook kampte met een “hoge communicatiedrempel” en mede daardoor het gerechtshof en de fysiotherapeut niet heeft ingelicht over de vertraging.

Hierdoor heeft hij het fundamentele beginsel van professioneel gedrag geschonden. Daaruit vloeit de verantwoordelijkheid voort om het gerechtshof en partijen tijdig op de hoogte te stellen van omstandigheden die een aanmerkelijke invloed (kunnen) hebben op (de duur van) de uitvoering van de aangenomen opdracht.

Deze eigen verantwoordelijkheid van de accountant wordt niet minder, omdat:

• de fysiotherapeut zelf ook heeft bijgedragen aan de lange duur van het deskundigenonderzoek door in een laat stadium veel informatie aan te leveren;
• het gerechtshof geen gevolgen heeft verbonden aan de lange duur van het deskundigenonderzoek.

Voor de rest is het beroep ongegrond.

Maatregel

Geen. Het is in dit geval voldoende om te constateren dat de accountant bij de communicatie met het gerechtshof en de partijen het professionaliteitsbeginsel heeft geschonden. Mede omdat het nalaten van de accountant het gevolg was van zijn gezondheidsproblemen.