Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Weyl Beef Products en Weyl Holding in Enschede gaan failliet. De directeuren blijken nepfacturen te hebben gefabriceerd. Ook hebben zij de post crediteuren te laag verantwoord in de jaarrekening. Zij worden veroordeeld tot celstraffen wegens valsheid in geschrift. De banken en crediteuren blijven zitten met een schade van miljoenen.

SOBI en twee bedrijven dienen in februari 2014 een klacht in bij de Accountantskamer tegen de controlerend accountant die de jaarrekeningen van Weyl Holding over 2008 en 2009 heeft goedgekeurd. SOBI schikt de zaak met KPMG en trekt de tuchtklacht in. De Accountantskamer "verzoekt" de Autoriteit Financiële Markten om de klacht tegen de accountant over te nemen in het algemeen belang.

De controlerend accountant heeft de curatoren van Weyl niet geïnformeerd over de tuchtklacht die SOBI tegen hem had ingediend. De accountant heeft over de kwestie overlegd met een kantoorgenoot die lid is van de Juridische Commissie. Ruim één maand na het indienen van de klacht begint hij de beklaagde accountant bij te staan. Hij analyseert de verwijten en de controlewerkzaamheden in het licht van de toepasselijke regelgeving.

De curatoren dienen een klacht tegen hem in.

Klacht

De accountant heeft niet voldaan aan de meldingsplicht uit artikel 30 van de Wta, waarbij "verzwarende omstandigheden" zijn dat KPMG:

• in dit dossier niet aan haar verantwoordingsplicht wil voldoen en niet meewerkt aan stappen die nodig zijn voor het herstel van het vertrouwen in de accountancy;
• al lang wist dat de curatoren een onderzoek doen naar de manier waarop het kantoor zijn controlewerkzaamheden heeft uitgevoerd en van het kantoor hebben geëist hierover verantwoording af te leggen.

Bovendien hebben de curatoren een spilfunctie bij het herstellen van de schade voor de slachtoffers van de boekhoudfraude. Omdat de curatoren niet werden ingelicht konden zij:

• de crediteuren niet informeren over de klacht;
• niet opkomen tegen de ongelijke behandeling van de crediteuren, door de schikking die KPMG trof met slechts enkele schuldeisers.

Oordeel

De klacht is ongegrond.

Volgens de Wta (artikel 1 lid 1 onder f) is de externe accountant de natuurlijke persoon die werkzaam is bij of verbonden is aan een accountantskantoor en die verantwoordelijk is voor de uitvoering van een wettelijke controle.

In artikel 30 staat dat de externe accountant het “onverwijld” aan de controlecliënt moet melden als hij wordt betrokken in een tuchtrechtprocedure over het uitvoeren van wettelijke controlewerkzaamheden.

"A" was de controlerend accountant van Weyl die de accountantsverklaringen bij de geconsolideerde jaarrekeningen 2008 en 2009 heeft afgegeven en ondertekend. "A" was dus verantwoordelijk voor de wettelijke controle en was degene die bij zijn controlecliënt had moeten melden dat er een klacht tegen hem was ingediend.

Nergens blijkt uit dat de nu beklaagde accountant werkzaamheden heeft verricht in het dossier van Weyl nadat "A" bij KPMG was vertrokken. Na het faillissement van Weyl zijn ook geen jaarrekeningen meer opgemaakt. De nu beklaagde accountant is dus niet de opvolgend extern accountant van Weyl.

Als lid van de juridische commissie van KPMG hoefde hij er ook niet voor te zorgen dat "A" de klacht zou melden. Hij had niet de taak om binnen het kantoor de naleving van de genoemde meldingsplicht te waarborgen of daarin een actieve rol te spelen. Hij kan daarom niet tuchtrechtelijk verantwoordelijk worden gehouden voor het niet melden van de klacht.

Overigens is het de vraag of curatoren in dit verband moeten worden gezien als de "controlecliënt" nu niet duidelijk is dat zij tot (opvolgend) bestuurder van de failliete vennootschappen zijn benoemd.

De Accountantskamer wijst er wel op dat een rechtspersoon nog niet ontbonden is door het uitspreken van het faillissement, zodat de meldingsplicht dan nog wel moet worden nageleefd.

Maatregel

Geen.