Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een man werkt eind 2013 als deksman op een sleep/duwboot. De kapitein/schipper van de boot is dan nog een goede vriend van hem en de levenspartner van een aankomend registeraccountant (hierna; de accountant). Haar vader is eigenaar van het bedrijf. De deksman declareert zijn uren en reiskosten bij de kapitein.

Onder invloed van haar vader meent de accountant dat de deksman werkt als zelfstandige. Zij maant hem herhaaldelijk facturen met btw te sturen en een VAR en btw-nummer aan te vragen. Volgens de deksman druist dat in tegen de afspraken. Uiteindelijk krijgt hij zijn geld in de loop van februari 2014.

De deksman dient een klacht tegen de accountant in bij de Accountantskamer.

Klacht

De accountant heeft:

• de klager onder druk gezet om op een andere manier dan afgesproken kosten voor zijn werkzaamheden en reiskosten te declareren;
• betalingen niet tijdig gedaan;
• declaraties te lang open laten staan;
• geen opgave verstrekt van de betalingen aan klager in 2013 ten behoeve van de IB-aangifte.

Oordeel

De klacht is deels gegrond.

De klacht dat de vergoedingen voor zijn werkzaamheden en zijn reiskosten niet vóór 1 januari  2014 zijn betaald, is niet-ontvankelijk omdat de accountant in 2013 niet ingeschreven stond in het accountantsregister en zij toen nog niet was onderworpen aan het accountantstuchtrecht.

Hetzelfde geldt voor het klachtonderdeel over de declaraties die (te) lang open stonden. Daarbij is het overigens de vraag of dit de schuld is van de accountant, omdat zij niet namens de onderneming van haar vader verantwoordelijk was voor de uitbetaling.

De deksman meent dat de accountant hem onder druk heeft gezet door hem, tegen gemaakte afspraken in, herhaaldelijk te vragen om:

• te declareren op basis van facturen;
• een VAR-verklaring aan te vragen;
• een btw-nummer aan te vragen.

Volgens de accountant heeft zij de deksman al vanaf het begin gevraagd facturen te sturen. Maar hoe de afspraak verder ook luidt - de accountant had zelfstandig en zonder sturing van haar vader moeten nagaan hoe de arbeidsverhouding tussen een binnenvaartonderneming en een deksman fiscaal gezien gekwalificeerd moet worden. De deksman heeft haar per e-mail uitdrukkelijk gewezen op het Convenant Binnenvaart en gezien de inhoud daarvan had zij in ieder geval vanaf dat moment moeten begrijpen dat het op zijn minst "kwestieus" was om de deksman aan te merken als zelfstandige c.q. niet-werknemer. In zoverre is de klacht gegrond.

Dat zij (ontoelaatbare) druk heeft uitgeoefend, is niet gebleken, omdat niet is aangetoond dat er alleen betaald zou worden als de deksman facturen stuurde en een VAR-verklaring en btw-nummer aanvroeg.

Ongegrond is ook het klachtonderdeel dat declaraties te lang openstonden. De klager heeft niet onderbouwd of anderszins aannemelijk gemaakt dat er een betalingstermijn was overeengekomen.

De klacht dat de accountant geen opgave van de betalingen in 2013 heeft verstrekt ten behoeve van de aangifte IB is wel gegrond, omdat zij begin februari per e-mail had toegezegd daarvoor te zullen zorgen.

Maatregel

De accountant heeft kennelijk niet beseft dat zij zich ook in situaties als deze moet houden aan de gedragsregels voor een accountant en dat zij die regels op twee punten niet in acht heeft genomen. Daar staat tegenover dat de klager:

• zelf voor duidelijkheid moet zorgen over de juridische basis voor de arbeidsverhouding en voor binnenvaartwerkzaamheden;
• wel facturen heeft gestuurd;
• ook IB-aangifte kon doen zonder de opgave van de betalingen in 2013.

Alles overziend legt de Accountantskamer in dit geval geen maatregel op.