Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Twee registeraccountants werken ruim een jaar samen. Daarbij voert de ene in opdracht van de andere werkzaamheden uit. De onderaannemer moet daarvoor vijftig euro per gedeclareerd uur afdragen.

Begin 2013 zegt de opdrachtgevend accountant de samenwerking op. Hij heeft nog 7362,86 euro te goed. De onderaannemer betaalt die echter niet, zelfs niet nadat de Rechtbank Limburg hem dat heeft bevolen. De opdrachtgevend accountant laat daarom beslagleggen bij vier cliënten van de voormalige onderaannemer.

De voormalige onderaannemer dient een klacht tegen de accountant in bij de Accountantskamer.

Klacht

De accountant heeft:

a. zijn geheimhoudingsplicht geschonden door gegevens van vier cliënten van de voormalige onderaannemer "voor eigen gewin" te gebruiken voor het beslag;

b. met het leggen van dit derdenbeslag ook het fundamentele professionaliteitsbeginsel geschonden.

Oordeel

De klacht is deels gegrond.

Ad a

De opdrachtgever heeft alleen de namen en geen enkel ander gegeven van enkele cliënten doorgegeven aan zijn advocaat. Hij vindt dat hij daarmee het vertrouwelijkheidsbeginsel niet heeft geschonden, ook al omdat hij tijdens de samenwerking met de onderaannemer nooit voor één van die cliënten heeft gewerkt of enig dossier of aantekening van één van die cliënten heeft ingezien of geraadpleegd.

De Accountantskamer vindt dat de gebruikte gegevens wel degelijk vertrouwelijk zijn en dat de voormalige opdrachtgever die niet had mogen gebruiken voor eigen gewin. De beslaglegger maakt een onderscheid tussen interne bedrijfsgegevens en gegevens die cliënten hebben toevertrouwd. Volgens de Accountantskamer is in de VGBA noch in de Code of Ethics van de International Federation of Accountants een rechtvaardiging te vinden voor zo'n onderscheid. Dit klachtonderdeel is daarom gegrond.

Ad b

De beklaagde accountant zegt dat de klager zelf onprofessioneel heeft gehandeld door steeds een rechterlijk vonnis niet na te komen. De Accountantskamer ziet niet in waarom de accountant dan niet executoriaal beslag zou mogen leggen onder debiteuren van de klager. Het gaat om een legitiem doel, terwijl de accountant de beginselen van subsidiariteit en proportionaliteit in acht heeft genomen en het accountantsberoep niet in diskrediet brengt. De beklaagde accountant heeft dus niet onprofessioneel gehandeld.

Maatregel

Geen.

De schending van het vertrouwelijkheidsbeginsel is onder deze bijzondere omstandigheden te gering om een maatregel op te leggen. Ten eerste heeft een accountant het recht om rechtsmaatregelen te treffen om zijn rechten te effectueren. Daarbij moet hij natuurlijk wel de beginselen van subsidiariteit en proportionaliteit in acht nemen. Volgens het integriteitsbeginsel had de andere accountant zijn zakelijke verplichtingen tegenover de opdrachtgever eerlijk en oprecht moeten nakomen.

De onderaannemer heeft alle tijd en gelegenheid gehad om aan de betalingsverplichtingen te voldoen, maar heeft dat niet gedaan. De opdrachtgever had maar één reële mogelijkheid om de declaraties betaald te krijgen: executoriale beslaglegging onder cliënten van deze debiteur. Het alternatief zou een faillissementsaanvraag van de onderaannemer zijn geweest. Dat middel is niet alleen veel zwaarder, de onderaannemer had financiële problemen, bezat geen onroerend goed en had een inventaris, die weinig waard was, als die al niet verpand was aan de bank.

Ten tweede heeft de beslaglegger alleen naamgegevens van cliënten gebruikt uit de interne bedrijfsvoering, maar geen gegevens die deze cliënten zelf hebben toevertrouwd aan hun accountant. Daarom is de feitelijke schending van het vertrouwelijkheidsbeginsel ook gering als je de bijzondere omstandigheden van dit geval buiten beschouwing laat.