Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

In 2008 registreert een vrouw haar eenmanszaak bij de Kamer van Koophandel en meldt de onderneming aan bij de Belastingdienst. Eén van de activiteiten van de onderneming is het fokken en houden van huisdieren en kleinvee. In 2009 dient haar echtgenoot de aangifte 2008 in. Als de Belastingdienst die terugstuurt, gaat de vrouw naar een accountantskantoor.

Een accountant-administratieconsulent van het kantoor dient in november 2009 een nieuwe IB-aangifte in. Daarin worden de activiteiten van de vrouw aangemerkt als (startende) onderneming in fiscale zin. In maart 2010 krijgt de vrouw een definitieve aanslag, waarin de aangifte over 2008 niet wordt gevolgd. De AA maakt namens de vrouw bezwaar.

In juni 2010 doet de accountant aangifte inkomstenbelasting over 2009. Ook hierin wordt een verlies uit onderneming opgevoerd.

In juli 2010 concludeert de Belastingdienst na een boekenonderzoek dat van de fokactiviteiten binnen afzienbare termijn redelijkerwijs geen voordeel valt te verwachten. Verder is de hypotheek op een stuk grond ten onrechte opgeteld bij de hypotheek op het huis. De Belastingdienst komt met een correctie.

In augustus 2011 legt de Belastingdienst de vrouw een navorderingsaanslag over 2009 op. De accountant maakt hiertegen vergeefs bezwaar. De vrouw is niet tevreden, want voorheen resulteerden de voorlopige aanslagen in belastingteruggaven. Zij dient een klacht in bij het kantoor. Namens het kantoor zegt een registeraccountant haar toe de gefactureerde werkzaamheden te crediteren en de betaalde bedragen terug te betalen.

De vrouw dient desondanks een klacht in tegen de accountant bij de Accountantskamer, die de klacht volledig ongegrond verklaart. De vrouw gaat in beroep bij het College van Beroep voor het bedrijfsleven.

Beroepsgronden

De accountant zat wel degelijk fout, want hij:

• kwalificeerde haar plannen fiscaal al als 'startende onderneming', terwijl zij nog geen activiteiten verrichtte;
• hield ook vol dat er sprake was van een (startende) onderneming nadat de Belastingdienst de (eerste) aangifte niet accepteerde;
• heeft met haar niet inhoudelijk gesproken over de aangiftes en het maken van bezwaar;
• heeft met haar niet inhoudelijk gesproken over de kans dat de Belastingdienst haar niet als een startende ondernemer zou beschouwen;

Daarbij komt dat de Rechtbank Noord-Nederland oordeelde dat er inderdaad nog geen sprake was van een onderneming en dat het accountantskantoor de rekeningen heeft gecrediteerd en terugbetaald, waaruit kan worden afgeleid dat wordt erkend dat er een fout is gemaakt.

Oordeel

Het beroep is ongegrond.

De vrouw heeft niet aannemelijk gemaakt dat het standpunt van de accountant bij het doen van IB-aangifte over zowel 2008 als 2009 redelijkerwijs onverdedigbaar was. De enkele omstandigheid dat de Belastingdienst dit standpunt achteraf niet heeft geaccepteerd en dat de Rechtbank Noord-Nederland de Belastingdienst hierin gelijk heeft gegeven, maakt dit niet anders.

De vrouw heeft verder niet aannemelijk gemaakt dat de accountant heeft verzuimd haar te wijzen op de mogelijkheid dat de Belastingdienst voor de inkomstenbelasting niet als ondernemer zou beschouwen.

Het (toenmalige) kantoor van de AA heeft weliswaar besloten om de in rekening gebrachte bedragen terug te betalen of de facturen te crediteren nadat het bezwaar tegen de aanslag over 2009 was afgewezen. Er zijn echter onvoldoende aanwijzingen dat het kantoor dit heeft gedaan vanuit de erkenning dat het onjuist zou hebben geadviseerd.

De rest van de klacht heeft de Accountantskamer ook op juiste gronden ongegrond verklaard.

Maatregel

Geen.

Annotatie Herbert Reimers

De klaagster en de accountant hebben ieder een eigen versie van hoe de accountant haar heeft geïnformeerd over de houdbaarheid van het standpunt dat haar activiteiten fiscaal gezien een startende onderneming waren. De bewijslast ligt bij de klaagster. De Belastingdienst en de rechtbank accepteerden het ondernemerschap niet. Naar aanleiding van een klacht over zijn handelwijze crediteert de accountant alle in rekening gebrachte bedragen. Het feit dat het destijds ingenomen standpunt sneuvelt, betekent nog niet dat de accountant onjuist heeft geadviseerd. De klaagster toont niet aan dat dit advies onjuist was. Het crediteren van de facturen naar aanleiding van de klacht lijkt mij een aanwijzing dat je vragen kunt stellen over het handelen van de accountant. Die vragen zijn in de uitspraken van het college en de Accountantskamer echter niet uitgediept.