Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een gerechtsdeurwaarder rommelt met de derdengeldenrekening van zijn kantoor. Het Bureau Financieel Toezicht (BFT) dient een klacht in tegen de gerechtsdeurwaarder. De tuchtrechter ontzet hem uit zijn ambt. De gerechtsdeurwaarder dient een klacht in tegen drie registeraccountants van het BFT.

Accountants die een wettelijke taak uitoefenen als toezichthouder kunnen niet tuchtrechtelijk verwijtbaar handelen als zij zich aan de regels houden die gelden voor de toezichthoudende taak, tenzij zich bijzondere omstandigheden voordoen. De accountants hoefden bij het toezicht geen hoor en wederhoor toe te passen, omdat de Praktijkhandreiking 1112 inzake persoonsgericht onderzoeken niet van toepassing is bij de uitvoering van een wettelijke toezichttaak.

Op grond van gegevens die de deurwaarder zelf heeft verstrekt, heeft het BFT terecht geoordeeld dat deze een negatieve bewaringspositie had van 356.000 euro. De deurwaarder had weliswaar een lening van 6 ton, maar die mocht hij niet gebruiken voor de derdengelden. Daarom heeft het BFT dit bedrag in tweede instantie terecht niet meegenomen bij zijn oordeel over de bewaringspositie.

De deurwaarder heeft niet aannemelijk gemaakt dat de accountants bij het uitoefenen van hun wettelijke toezichttaak tuchtrechtelijk verwijtbaar hebben gehandeld. De BFT-accountants hebben op een zorgvuldige wijze hun toezichthoudende taak uitgeoefend en daarbij niet in strijd gehandeld met bepalingen uit de Verordening Gedragscode. De Accountantskamer verklaart de klacht ongegrond.

De gerechtsdeurwaarder dient vervolgens een klacht in tegen één van de BFT-accountants. Deze zou steken hebben laten vallen bij het toezicht op de waarnemend gerechtsdeurwaarder. De Accountantskamer verklaart deze klacht niet-ontvankelijk. Gedragingen van toezichthoudende accountants die in overeenstemming zijn met de Wet RA en de VGC kunnen geen aanleiding geven tot een gegronde tuchtklacht. Bovendien had de deurwaarder de klachten al in de eerdere procedure aan de orde kunnen en moeten stellen. Hij was toen namelijk al op de hoogte van de feiten en omstandigheden waarover hij nu klaagt.

De gerechtsdeurwaarder gaat in beroep tegen de niet-ontvankelijkverklaring.

Beroepsgronden

De Accountantskamer heeft de klacht ten onrechte en op onjuiste gronden niet-ontvankelijk verklaard.

Oordeel

Het beroep is gegrond.

Het College van Beroep voor het bedrijfsleven stelt om te beginnen vast dat het beroepsschrift toch tijdig is ingediend. Het is weliswaar zes weken na de uitspraak van de Accountantskamer binnengekomen op een maandag. Gezien de ontvangstdag en de notering van het beroepsschrift neemt het college echter aan dat dit op de vrijdag daarvoor bij de post is aangeboden en dus net binnen de beroepstermijn.

Het college vindt dat de Accountantskamer inderdaad ten onrechte heeft gezegd dat de klacht niet-ontvankelijk is. De gerechtsdeurwaarder was weliswaar al eerder bekend met de feiten en omstandigheden waarover hij de tweede klacht indiende. Maar de tweede klacht gaat over het toezicht op de waarnemer en dus over een ander persoon en andere gedragingen.

Deze gedragingen zijn niet eerder inhoudelijk beoordeeld door de tuchtrechter. Dat de tweede klacht net als de eerste gaat over het toezicht op het beheer van derdengelden bij het kantoor van de gerechtsdeurwaarder betekent niet dat de tweede en de eerste klacht onderling zo verweven zijn dat de tweede klacht niet-ontvankelijk moet worden verklaard op grond van eisen van een behoorlijke tuchtprocedure.

De Accountantskamer moet de klacht nu alsnog behandelen.

Maatregel

Geen.