Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een registeraccountant krijgt van een mannelijke en een vrouwelijke dga de opdracht de jaarrekening 2007 samen te stellen van hun bv. De accountant doet dat op basis van de administratie die de man bijhoudt. In het najaar van 2008 besluiten de twee dga's de samenwerking te staken en de bv te ontvlechten. De twee overleggen herhaaldelijk met de accountant.

Op voorstel van de accountant stelt een jurist/fiscalist van zijn kantoor een concept-beëindigingsovereenkomst op. De vrouw gaat akkoord. De man wil zich nog verstaan met een andere accountant, die hij inmiddels in de arm heeft genomen.

De nieuwe accountant komt met de jaarrekening 2008 en daaruit blijkt dat de bv de eerste drie kwartalen van 2008 verlies heeft geleden. In januari 2010 komt de nieuwe accountant met een eindafrekening waaruit blijkt dat de vrouw nog 18 mille moet betalen aan haar zakelijke ex. De oorspronkelijke accountant zet daar een berekening tegenover die erop neerkomt dat de man de vrouw nog ruim vier mille moet betalen.

De man dient een klacht bij de Accountantskamer in tegen de oorspronkelijke accountant. De Accountantskamer verklaart de klacht ongegrond. De man gaat in hoger beroep.

Beroepsgronden

De accountant is helemaal niet altijd onafhankelijk geweest totdat de man besloot om geen gebruik meer te maken van zijn diensten. Uit de chronologie van de gebeurtenissen blijkt dat de klager pas een andere accountant in de arm heeft genomen toen de oorspronkelijke accountant herhaaldelijk tegen zijn belang in had gehandeld. De benadeling van de klager blijkt onder meer uit het volgende:

• in de memo's en de conceptkoopovereenkomst ontbraken bepaalde afspraken en het concurrentiebeding;
• de vrouw had haar standpunt over gemaakte afspraken veranderd na overleg met de accountant;
• uit de opzet van het verslag van een aandeelhoudersvergadering blijkt dat de accountant bij die vergadering betrokken was, hoewel hij niet was uitgenodigd;
• de accountant heeft niet gewezen op de financiële gevolgen van de rekening-courantpositie tussen het bedrijf en een ander bedrijf voor de afspraken over de ontvlechting, terwijl moet hebben geweten dat er een significant bedrag op deze rekening stond;
• in tegenstelling tot wat de accountant beweert, is de man niet akkoord gegaan met de afspraken die in het accountantsmemo van 13 oktober 2008 staan (maar mocht de man zich toch akkoord hebben verklaard met dit memo dan heeft hij dat mondeling gedaan op basis van de geruststellende antwoorden van de vrouw en de accountant. En dat de klager eind januari 2009 in een e-mail aan de accountant schreef "Hoe dan ook, we komen er wel weer uit" moet worden uitgelegd in het licht van het telefoongesprek dat de man en de vrouw die dag hadden gevoerd).

Oordeel

Het beroep is ongegrond.

Het College van Beroep voor het bedrijfsleven vindt dat uit de beschreven chronologie van de gebeurtenissen helemaal niet valt af te leiden dat de accountant heeft geprobeerd de vrouw te bevoordelen, want:

• eventuele gebreken aan de conceptkoopovereenkomst kunnen niet worden toegerekend aan de accountant, aangezien niet hij maar een ander die heeft opgesteld;
• toen de kwestie speelde heeft de man niet aantoonbaar laten weten dat hij het niet eens was met de memo's of enig ander handelen van de accountant;
• op basis van de stukken in het dossier kan niet worden vastgesteld dat de vrouw haar standpunt heeft gewijzigd door toedoen van de accountant;
• op grond van het dossier kan niet worden vastgesteld dat de accountant de aandeelhoudersvergadering van het bedrijf heeft geïnitieerd of de uitkomsten daarvan heeft beïnvloed;
• over het telefoongesprek tussen de man en de vrouw van eind januari 2009 kan de accountant niets zeggen;
• de accountant heeft alleen standaard conceptnotulen naar de vrouw gestuurd, omdat de jaarrekening van het bedrijf nog bij de Kamer van Koophandel moest worden gedeponeerd;

De bewering dat de accountant moet hebben geweten van de financiële gevolgen van de rekening-courantpositie vindt het college niet te begrijpen. De orde van grootte van die rekening was toen namelijk nog niet bekend, omdat de klager de cijfers nog niet had aangeleverd.

Net als de Accountantskamer vindt het college dat het verstandiger was geweest als de accountant schriftelijk had vastgelegd wat zijn opdracht bij de ontvlechting van de onderneming was en in welke positie hij was komen te verkeren toen de man een eigen accountant in de arm had genomen. Dat de accountant dit niet heeft gedaan, is in de gegeven omstandigheden echter onvoldoende voor een tuchtrechtelijk verwijt.

Maatregel

Geen.