Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een registeraccountant wordt ontslagen als toezichthouder van de Stichting Hypothecair Vastgoed Obligaties van de Regge Vastgoed groep. Hij werpt zich op als klokkenluider van verschillende fondsen van de groep en als belangenbehartiger van gedupeerde beleggers. Hij gaat echter te werk als 'olifant in een porseleinkast'. Dat komt hem op meerdere klachten en diverse doorhalingen te staan. In deze twee zaken tekent de accountant hoger beroep aan tegen twee doorhalingen, waarbij hij zich in beide gevallen niet binnen tien jaar opnieuw mag inschrijven in het accountantsregister. 

AWB 11/523

Volgens de Accountantskamer heeft de accountant: 

• bij voortduring het alleenrecht geclaimd op het behartigen van de belangen van de investeerders;
• verzoeken om zijn declaratie beter te onderbouwen niet beantwoord;
• een aanmatigende en steeds dreigender wordende toon aangeslagen tegenover partijen bij wie hij geen gehoor vond;
• de druk op de klaagster (Stichting Wakende Ogen) nog verder opgevoerd door een juridisch adviesbureau in te schakelen.

AWB 11/1068

Volgens de Accountantskamer heeft de accountant onder meer: 

• e-mails verstuurd met een accountant onwaardig taalgebruik;
• e-mails verstuurd waarin hij zijn geheimhoudingsplicht schond door aan derden mededelingen te doen over de psychische gesteldheid van de klagers;
• zich in zijn geschriften ten onrechte gepresenteerd als redder in nood en voorgewend dat hij alle investeringen van de klagers veilig zou kunnen stellen;
• ten onrechte en op intimiderende wijze geldbedragen van klagers geclaimd;
• ongevraagd of zelfs tegen de wil van de klagers bedreigende berichten gestuurd aan derden en klagers.

Beroepsgronden

De Accountantskamer heeft: 

• de feiten niet goed weergegeven;
• de genoemde klachtonderdelen ten onrechte gegrond verklaard.

Oordeel

De beroepen zijn ongegrond. 

Het College van Beroep voor het bedrijfsleven vindt dat de Accountantskamer de feiten in de uitspraken goed heeft weergegeven. Zo getuigt de term 'klokkenluider' niet van stemmingmakerij, omdat het zowel in beginsel als in dit geval een neutrale term is. 

Over de gegrondverklaring van de verschillende klachtonderdelen zegt het college het volgende: 

AWB 11/523

Het oordeel van de Accountantskamer over het claimen van een alleenrecht wordt feitelijk ondersteund door acht e-mailberichten van de accountant. In hoger beroep heeft de accountant niet meer gedaan dan ontkennen en die ontkenning niet onderbouwd met stukken. 

De accountant heeft steeds alleen maar gezegd dat hij al eerder gespecificeerde uren/kosten- en betalingsoverzichten heeft overgelegd. Hij heeft die overzichten echter niet opnieuw gestuurd. 

Het college vindt dat de Accountantskamer ook de twee andere klachtonderdelen terecht gegrond heeft verklaard. Uit de e-mailberichten die in de uitspraak van de Accountantskamer worden weergegeven, blijkt dat de accountant zich regelmatig heeft bezondigd aan ongepast, grof en intimiderend taalgebruik, dat kan worden bestempeld als schadelijk voor het accountantsberoep. Dat is onprofessioneel. 

Ook onprofessioneel is het dat de accountant de klagers heeft gesommeerd een bedrag van 4.777,50 euro te betalen plus 150 euro aan incassokosten, terwijl dat bedrag werd bestreden. 

AWB 11/1068

Volgens de accountant hebben juist de klagers zich schuldig gemaakt aan grof, lasterlijk dan wel smadelijk en leugenachtig taalgebruik. Maar volgens het college staat in hoger beroep het handelen van de accountant en niet dat van de klagers ter beoordeling. Overigens heeft de Accountantskamer de klacht over de onvoldoende gestaafde beweringen ongegrond verklaard. 

De Accountantskamer heeft terecht geoordeeld dat de accountant overdreven verwachtingen heeft gewekt over de resultaten van zijn dienstverlening. Diverse citaten schragen dat oordeel. De accountant heeft ook in hoger beroep geen feiten aangevoerd die zijn verwachtingsvolle uitlatingen kunnen rechtvaardigen. 

Het staat vast dat de accountant aanvankelijk 53.500 en later 100.000 euro heeft geclaimd wegens gemaakte uren en kosten, het derven van het success fee, onrechtmatige contractverbreking, smaad en laster. Ook in hoger beroep heeft hij de basis voor die claim niet nader toegelicht of onderbouwd. 

Maatregel

In beide zaken bestrijdt de accountant de laakbaarheid van zijn handelingen. Nog steeds ziet hij niet in dat zijn manier van communiceren onaanvaardbaar is. Omdat hij al meerdere malen tuchtrechtelijk is veroordeeld voor vergelijkbare misdragingen vindt ook het college in beide zaken een doorhaling, waarbij de accountant zich niet binnen tien jaar opnieuw mag inschrijven, passend en geboden. 

Aan de accountant zijn echter eerder doorhalingen opgelegd. Daarbij heeft het college gezegd dat de niet-inschrijvingstermijn van vijf jaar gaat lopen als die van één jaar is afgelopen. In de onderhavige twee zaken komen daar twee termijnen van tien jaar bij. De maximale termijn waarbinnen de accountant zich niet mag inschrijven is volgens de wet echter tien jaar. Volgens het college is er geen reden om aan te nemen dat de wetgever wilde dat deze maximumtermijn langer zou zijn. De termijnen lopen hier dus naast elkaar en cumuleren niet.

Annotatie Herbert Reimers

Het totaal aan jaren waarvoor bij deze accountant doorhaling is opgelegd, is 26. Tegelijkertijd in werking getreden doorhalingen kunnen volgens het College van Beroep voor het bedrijfsleven cumuleren, maar niet voor meer dan tien jaar. Zo lijkt deze accountant een tweede kans te krijgen om zich over tien jaar weer in het accountantsregister in te schrijven. Hij moet dan wel voldoen aan de voorwaarden die dan voor inschrijving in het register gelden. Dat kan op problemen stuiten. Bijvoorbeeld voor een uitgeschreven accountant die voor september 1999 op basis van een opleiding zonder praktijkstage was ingeschreven. Die zal bij een nieuwe inschrijving in ieder geval eerst aan de voorwaarden voor de praktijkstage moeten voldoen voordat inschrijving weer mogelijk is. Zo kan deze doorhaling toch nog definitief worden.