Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een registeraccountant adviseert een onderneming om btw te berekenen over de waarde van cadeaubonnen. Het advies is gericht aan de bv's die de cadeaubonnen uitgeven en aan de nv, die de aandelen houdt in één van de uitgevende bv's. De Belastingdienst zegt later dat het berekenen van omzetbelasting niet volgens de regels was.

De accountant heeft voor 2007 en 2008 een geconsolideerde jaarrekening opgesteld van vier bv's die tot de groep behoren en geen enkelvoudige jaarrekeningen voor de bv's afzonderlijk. Eén van de vier bv's is in 2006 een vennootschap onder firma geworden. Die firma is in 2007 ontbonden door een arbitragecommissie.

De accountant stelt een stakingsbalans op, waarover discussie ontstaat en die uiteindelijk wordt vastgesteld door de arbitragecommissie. De accountant doet na 6 juli 2009 niets meer voor de onderneming. Hij maant de firmanten de rekening te voldoen voor het opstellen van de stakingsbalans, die uiteindelijk wordt vastgesteld door een arbitragecommissie.

De onderneming beëindigt de relatie met de accountant in 2010. Vier bv's en hun vertegenwoordiger dienen een klacht in tegen de accountant. De Accountantskamer verklaart de klacht deels niet-ontvankelijk en deels ongegrond. De onderneming gaat in hoger beroep.

Beroepsgronden

De Accountantskamer heeft ten onrechte:

1. het klachtonderdeel over het foute btw-advies niet-ontvankelijk verklaard;
2. geoordeeld dat de klagers niet hebben gepreciseerd of onderbouwd dat de accountant niets heeft gedaan om tot een bevredigende oplossing te komen in de kwestie over de omzetbelasting;
3. geoordeeld dat het in de klachtonderdelen over het opstellen van geconsolideerde in plaats van enkelvoudige jaarrekeningen over 2007 en 2008 en over het niet meewerken aan een adequate overdracht van dossiers aan de nieuwe adviseurs gaat om verwijten waarvoor de accountant geen beroepsmatige verantwoordelijkheid draagt;
4. geoordeeld dat het niet aannemelijk is dat de accountant tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld door een openingsbalans te gebruiken per 1 oktober 2006 in plaats van 1 september 2006;
5. geoordeeld dat de accountant geen ongeoorloofde druk op de bv's heeft uitgeoefend om aan te dringen op betaling.

Oordeel

Het beroep is ongegrond.

Ad 1

De bv's betwisten in beroep niet dat de verweten feiten zich meer dan zes jaar voor het indienen van de klacht hebben voorgedaan. Zij zeggen echter dat het niet relevant is van wanneer die feiten dateren, omdat het er voor de ontvankelijkheid slechts om gaat wanneer zij daarvan op de hoogte waren. Het college oordeelt dat uit het eerste lid artikel 22 van de Wtra volgt dat de klacht binnen zes jaar na het moment van het handelen of nalaten moet worden ingediend en tevens binnen drie jaar nadat klagers het handelen of nalaten hebben geconstateerd. De klagers waren dus wel degelijk te laat.

Ad 2

Uit de overgelegde stukken blijkt dat één van de klagers op 14 april 2010 een gesprek heeft gevoerd met de accountant en daarin heeft gezegd dat hij de btw-kwestie overdraagt aan zijn nieuwe adviseurs (Londen & Van Holland) die een gunstige oplossing moeten bedenken voor de desbetreffende bv. Op 18 mei 2010 biedt de ondernemer de accountant de gelegenheid om zijn schade te beperken door contact op te nemen met de Belastingdienst en de kwestie zelf af te wikkelen. De ondernemer schrijft echter ook dat hij zelf contact met de fiscus zal opnemen als er binnen vijf dagen geen bevredigende reactie is. Het kantoor van de accountant laat twee dagen later weten dat het uiterlijk rond 10 juni 2010 zal reageren. De ondernemer neemt op 28 mei 2010 contact op met de Belastingdienst. Volgens het college heeft de ondernemer de accountant op deze manier de mogelijkheid ontnomen om een regeling met de Belastingdienst te treffen. De accountant heeft zich daarom niet tuchtrechtelijk verwijtbaar gedragen.

Ad 3

Vaststaat dat de accountant medio 2002 de jaarrekening 2001 heeft samengesteld en zijn kantoorgenoot vanaf 2004 de samenstelling van de jaarrekeningen heeft verzorgd. De kantoorgenoot was dus beroepsmatig verantwoordelijk en de klacht had op dit punt dus aan hem moeten worden gericht. Hetzelfde geldt voor het klachtonderdeel over het niet meewerken aan een adequate overdracht van dossiers. Dat de beklaagde accountant fungeerde als hun contactpersoon en adviseur is onvoldoende om de accountant tuchtrechtelijk verantwoordelijk te houden voor de gedragingen van zijn kantoorgenoot.
Ad 4

De accountant wijst er in zijn verweer op dat hij op 6 juli 2009 een herziene versie van de balans en resultatenrekening per 31 oktober 2007 heeft toegestuurd. Daarbij heeft hij aangegeven dat hij twee versies naast elkaar heeft opgenomen. Eén van de bv's bestrijdt één van de  beginbalansen namelijk, omdat de tenaamstelling en datering onjuist zouden zijn en die beginbalans de afspraken van de vennoten niet juist zou weergeven.Nadien heeft de accountant geen werkzaamheden meer verricht en hebben partijen de vaststelling van de stakingsbalans overgelaten aan de arbiters. Het college vindt dat uit deze feiten niet volgt dat de accountant tuchtrechtelijk verwijtbaar zou hebben gehandeld.

Ad 5

De ondernemer heeft in hoger beroep niet weersproken dat hij zelf alvast in april 2008 een zekerheid had afgegeven voor het nog te betalen bedrag van een kleine 3.000 euro, omdat hij belang had bij een voortvarende afwikkeling van de firma. In december heeft de ondernemer met zijn wederpartij - met wie hij de kosten zou delen -  een betalingsregeling getroffen voor latere rekeningen. Volgens het college blijkt hier niet uit dat de accountant ongeoorloofde druk heeft uitgeoefend.

Maatregel

Geen.