Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een registeraccountant en een hengelsportliefhebber beginnen samen een bedrijf in (meerval)visreizen naar Spanje voor met name gehandicapten. Zij investeren beiden in het bedrijf en worden ieder voor 50% aandeelhouder van de vennootschap naar Spaans recht. De accountants- en boekhoudwerkzaamheden worden uitbesteed aan een accountant in Barcelona.

De registeraccountant koopt twee huizen. Eentje als appeltje voor de dorst, de ander om de gehandicapte vissers te huisvesten. De zakenpartner van de accountant woont gratis in het appartement dat bij de bedrijfshal hoort. Hij wordt onder meer geacht in Spanje de gasten te begeleiden, te zorgen voor de activa van de onderneming en het onderhoud van de huizen en bedrijfshal. De RA zorgt vanuit Nederland voor de algemene leiding van het bedrijf. Zijn vrouw doet de marketing en (het onderhoud van) de website.

Als de opbrengsten tegenvallen en de zakenpartner negatief doet tegen zijn vrouw trekt de RA de stekker uit het bedrijf. De zus van de zakenpartner dient een klacht in.

Klacht

De accountant heeft met zijn optreden in en afwikkeling van de onderneming gezondigd tegen de VGC-beginselen.

Oordeel

De klacht is ongegrond.

De Accountantskamer stelt om te beginnen vast dat het opzetten, drijven en opheffen van een onderneming in ‘privé' onder het bereik van het tuchtrecht valt.

De zus plaatst vraagtekens bij de betalingen van de vennootschap aan de Catalaanse accountant. Die kwamen ten laste van het bedrijf, maar facturen ontbreken. Heeft de accountant met die 580 euro per maand niet zijn eigen huis afgelost? De RA toont aan dat de accountant wel degelijk werd betaald en dat broer lief de facturen zelf heeft gescand en aan hem heeft doorgezonden.

De zakenpartner is ook wel degelijk op de hoogte gebracht van financiële aspecten, maar hij wilde daarmee nooit iets te maken hebben. Dat hij twee jaar heeft gewerkt zonder beloning is ook onzin. De RA had hem nog voorgesteld maandelijks 500 euro netto op te nemen. De partner wees dat voorstel echter af omdat er eerst maar eens iets verdiend moest worden. Overigens had hij gratis onderdak en kon hij gratis gebruik maken van privédelen van het huis van de RA, de auto, telefoon en andere communicatiemiddelen. Bovendien kon hij deels eten op kosten van de zaak.

De RA heeft de tekorten van de onderneming aangezuiverd toen de opbrengsten tegenvielen. De zakenpartner leverde sinds april 2010 geen financiële bijdrage meer. Hij wilde volgens de RA alleen maar vissen, maakte ruzie met een belangrijke klant en wilde niet meewerken aan een oplossing. Dat hij zich negatief gedroeg tegenover de vrouw van de RA was the limit. Hij moest maar naar een ander onderkomen omkijken.

Kortom, het verhaal van de RA werpt een ander licht op de zaak en de Accountantskamer ziet er geen tuchtrechtelijk verwijt in.

Maatregel

Geen.