Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een bedrijf dat bemiddelt in financieringen en participaties in beleggingen gaat failliet. De curator geeft een registeraccountant de opdracht de bestaande (digitale) financiële administratie en bijbehorende bescheiden voor de jaren 2002-2009 te inventariseren en aan te geven of er iets ontbreekt aan de administratieve onderbouwing. Verder moet hij aangeven of de aanwezige onderbouwing voldoende inzicht verschaft. Daarbij moet hij met name letten op de individuele rekening-couranttransacties met de verbonden vennootschappen.

Omdat de curator nog nieuwe stukken binnenkrijgt, maakt de registeraccountant op diens verzoek een update van de inventarisatielijsten. De curator gebruikt deze in een kort geding. De accountant schrijft de curator dat de update niet bedoeld is om in een procedure te gebruiken en dat deze ook niet kan worden aangemerkt als ‘rapportage'. En dat de curator ten onrechte naar het accountantskantoor heeft verwezen toen hij de update toch inbracht in de procedure.

Eén van de aandeelhouders/bestuurders van het bedrijf dient een klacht in.

Klacht

De accountant

a. heeft niet de zorgvuldigheidsnormen op grond van de Gedragsrichtlijn inzake persoonsgerichte accountantsonderzoeken en/of de VGC in acht genomen;

b. had waarborgen moeten treffen om te voorkomen dat de curator, zonder zijn toestemming met het rapport ‘aan de haal' ging in procedures.

Oordeel

De klacht is ongegrond.

De opdracht die de accountant heeft uitgevoerd kan niet worden gekwalificeerd als een persoonsgericht onderzoek. Hij heeft namelijk alleen maar aangegeven welke documentatie hij heeft aangetroffen in de administratie die aanwezig was bij de curator. Daaraan heeft hij het oordeel verbonden dat die onvoldoende onderbouwing en inzicht gaf voor resp. in individuele mutaties met de drie verbonden vennootschappen. De accountant heeft zijn rapport dan ook mogen inrichten en uitvoeren als assurance-rapport in overeenstemming met de NVCOS 3000. Voor een deugdelijke beoordeling van de beperkte onderzoeksvraag en het verkrijgen van voldoende assurance-informatie was hoor en wederhoor niet geboden. De accountant kon de vraag van de curator dus beantwoorden zonder hoor en wederhoor toe te passen.

Ook het tweede deel van de klacht is ongegrond. De accountant had met zoveel woorden in het rapport geschreven dat de curator het rapport mocht gebruiken in rechtszaken over het faillissement van de onderzochte onderneming. De accountant hoefde er niet aan te twijfelen dat de curator het rapport op een niet correcte wijze zou gebruiken in juridische procedures en hoefde dus ook geen andere waarborgen te treffen om dat te voorkomen. De brief van de accountant over het gebruik van de update en de onterechte verwijzing naar het accountantskantoor was een adequate reactie op het onjuiste gebruik van het rapport c.q. de update.

Maatregel

Geen.