Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een aannemersbedrijf wordt gerund door twee firmanten: vader en zoon. Moeders doet de administratie. Het aannemersbedrijf koopt, renoveert en verkoopt een pand in 2011. Voor de verkoop geldt nog wel een ontbindende voorwaarde. Als de koper de financiering niet rond krijgt, kan hij tot 6 januari 2012 een streep door de verkoop halen.

De belastingadviseur van de firma wil de winst op de verkoop daarom nog niet opnemen in de jaarrekening. Hij wint advies in bij het vaktechnisch bureau van het Register Belastingadviseurs. Dat zegt medio 2012 dat er geen sprake is van 'onderhanden werk' omdat het niet gaat om een aangenomen klus, maar een project voor eigen rekening en dus om een voorraadpand. Daardoor is vervroegde winstneming niet mogelijk. Het bureau waarschuwt dat er een discussie met de fiscus kan ontstaan als de winst toch vervroegd wordt genomen.

De administrateur mailt de belastingadviseur in oktober 2012 dat zij heeft gesproken met de accountant. Die heeft haar gezegd dat er problemen met de fiscus kunnen rijzen als de aangifte voor de firma afwijkt met die van de firmanten. Daarom wil de firma de aangifte laten doen door het accountantskantoor.

De belastingadviseur wijst de vrouw daarna drie maal op haar (opzettelijk) onjuiste werkwijze. Eind november dient hij een klacht in tegen de accountant.

Klacht

De accountant:

• laat zich niets gelegen liggen aan de fiscale rechtsregels;
• draagt meningen uit die leiden tot een optimale aanwas van cliënten met name ten aanzien van de vraag of:
  a. de winst al in 2011 mag worden genomen, terwijl de verkoop van het gerenoveerde pand in 2011 nog niet zeker is;
  b. firmanten in een vof verplicht zijn dezelfde methode van winstberekening te gebruiken.

Oordeel

De klacht is ongegrond.

De accountant heeft zich verweerd met het argument dat de commerciële en fiscale winst mag worden genomen naar rato van de voortgang en dat hij het toerekeningsbeginsel heeft toegepast. Het pand is aangekocht, gerenoveerd en verkocht in 2011 - de voortgang in 2011 was dus 100%. Hij heeft drie collega's geraadpleegd en die zijn het alledrie met hem eens. Bovendien heeft hij het voorzichtigheidsbeginsel toegepast: omdat de betaling bij de notaris in januari 2012 zou worden gedaan, zou deze post dus vaststaan ruim voordat de jaarrekening zou worden vastgesteld. De inbaarheid van de vordering kan dus op 100% worden gesteld.

Mede gelet op dit verweer vindt de Accountantskamer dat de klager niet aannemelijk heeft gemaakt dat de accountant tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld door het aangevochten standpunt in te nemen. Ook de jurist van het vaktechnisch bureau heeft niet gezegd dat dat standpunt onjuist is. De Accountantskamer vindt het standpunt van de accountant 'fiscaal gezien houdbaar'. Alles was in 2011 afgerond, zodat er geen sprake was van onderhanden werk maar van een gereed product. Dat de koop nog ontbonden kon worden en het pand pas later is geleverd, is geen belemmering voor deze benadering.

Volgens de Accountantskamer verschillen de partijen er niet over van mening dat het iedere vennoot van een firma in beginsel vrij staat een eigen winstbepalingsstelsel te hanteren. Dat de accountant vindt dat de vennoten één lijn moeten trekken en dat heeft voorgehouden aan de echtgenote, betekent niet dat de accountant tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld. De belastingadviseur heeft niet aangetoond dat de mening van de accountant fiscaal gezien niet pleitbaar is dan wel in strijd is met enige rechtsregel.

Maatregel

Geen.