Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een registeraccountant klaagt over de kantoordirecteur die hem uitschreef uit het AFM-register en bij een intern review een dossier van hem afkeurde. Hij beticht de kantoordirecteur er onder meer van een formulier vervalst te hebben ten behoeve van een civielrechtelijke procedure. De Accountantskamer verklaart de klacht ongegrond. 

De kantoordirecteur slaat terug door een klacht in te dienen tegen de oorspronkelijke klager. 

Klacht

De oorspronkelijke klager heeft: 

• hem ten onrechte en ongefundeerd beschuldigd van valsheid in geschrifte en daarin volhard;
• met zijn beschuldiging gehandeld in strijd met de fundamentele beginselen van integriteit, objectiviteit, deskundigheid en zorgvuldigheid en professioneel gedrag.

Oordeel

De klacht is ongegrond. 

De Accountantskamer heeft in de eerste zaak geoordeeld dat de beschuldiging van valsheid in geschrifte niet aannemelijk is geworden. Daaruit volgt echter niet dat die beschuldiging ten onrechte en ongefundeerd is geuit. De Accountskamer heeft immers niet vastgesteld of aannemelijk is geworden dat de klager het formulier niet heeft vervalst. Omdat de echtheid c.q. valsheid van het formulier nog steeds omstreden is, is het verwijt van de kantoordirecteur in de tweede zaak niet aannemelijk geworden. 

Omdat de Accountantskamer zich bij dit oordeel mede baseert op de feiten uit de eerste procedure, merkt hij op dat het indienen van een klacht alleen een gegrond tuchtrechtelijk verwijt kan opleveren als komt vast te staan dat er opzettelijk misbruik is gemaakt van de bevoegdheid om een klacht in te dienen. Gezien het belang van onbelemmerde toegang tot de tuchtrechter is daarvan alleen sprake in uitzonderlijke omstandigheden. Bijvoorbeeld als de klacht wordt gebaseerd op feiten waarvan de klager weet dat die onjuist zijn. Die situatie doet zich in dit geval niet voor. 

Maatregel

Geen. 

Annotatie Hans Blokdijk

Ten aanzien van de bewijskracht van beweringen releveert de Accountantskamer een waarheid als een koe: "dat het waar is, staat niet vast" is niet hetzelfde als "dat het niet waar is, staat vast". Het is voor potentiële klagers kennelijk zinvol hier eens op te wijzen. 

Vermeend misbruik van het klachtrecht zal niet gauw tot een tuchtrechtelijke veroordeling leiden, gezien het belang van onbelemmerde toegang tot de tuchtrechter. In het verleden zijn argumenten als "klacht is drukmiddel in schikkingsonderhandelingen" (JT 2007-01), en "klacht dient uitsluitend om een tuchtrechtelijke veroordeling te kunnen overleggen in een civiele procedure" (JT 2009-08) dan ook afgewezen. Het voorbeeld in de voorliggende uitspraak, een klacht op basis van een feitencomplex waarvan de klager de onjuistheid kent, zal in de praktijk niet vaak tot een tuchtklacht leiden; dat kan immers alleen als genoemde 'klager' ook accountant is.