Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Na een huwelijk van bijna negen jaar verlaat een vrouw in juli 2010 de echtelijke woning. Haar man is een AA, die haar aangiften omzetbelasting en inkomstenbelasting verzorgde evenals de verzoeken om voorlopige teruggave inkomstenbelasting en de aanvragen zorgtoeslag en kindgebonden budget. Zij hebben samen vijf kinderen.

In juli 2011 boekt de accountant 100 euro van de spaarrekening van de twee jongste, minderjarige, kinderen en 240 euro van de spaarrekening van de oudste dochter naar de gezamenlijke en/of rekening die hij dan nog met de vrouw heeft. De vrouw laat daarop de tan-codes van deze rekening blokkeren, waarna de automatische incasso's storneren. Vervolgens pint zij zoveel contante bedragen van de rekening dat er een debetsaldo ontstaat. Kort daarna zegt zij toe mee te werken aan de omzetting van die bankrekening op naam van de man.

Het duurt de accountant echter te lang voordat zij die toezegging gestand doet. Daarom dient hij eind oktober 2011 een omzettingsverzoek in bij de bank uit naam van zichzelf en zijn vrouw. Daarbij ondertekent hij met een nagebootste handtekening van zijn vrouw.

In april 2012 krijgt de vrouw een naheffingsaanslag van de Belastingdienst, omdat zij destijds met haar eenmanszaak omzet van intracommunautaire verwervingen niet heeft aangegeven.

In november 2011 dient de vrouw een klacht in tegen haar ex-accountant c.q. echtgenoot.

Klacht

De accountant heeft:

a. haar handtekening vervalst om buiten haar om financiële transacties te kunnen doen en toeslagen aan te vragen bij de Belastingdienst;

b. zonder haar toestemming bedragen overgeboekt van de spaarrekeningen van de kinderen;

c. verzuimd het btw-nummer van haar in 2009 beëindigde onderneming af te voeren, voor haar een nul-aangifte te doen en nagelaten deze verzuimen te herstellen;

d. de uitspraken van de rechtbank niet gerespecteerd door aan hem toegewezen schulden niet te betalen.

Oordeel

De klacht is deels gegrond.

De klachtonderdelen b, c en d zijn niet aannemelijk gemaakt respectievelijk voldoende weersproken en daarom ongegrond.

Klachtonderdeel a is gegrond voor zover het gaat om het omzettingsverzoek. Dat de accountant de handtekening van de vrouw heeft vervalst om toeslagen aan te vragen bij de Belastingdienst, heeft hij gemotiveerd bestreden. Maar op de zitting erkent hij dat hij wel de handtekening heeft vervalst op de omzettingsverklaring en dat dit niet integer was.

Maatregel

Geen. De Accountantskamer vindt het in dit geval niet passend of geboden om een maatregel op te leggen. De accountant heeft weliswaar niet integer en niet professioneel gehandeld, maar hij heeft terstond de laakbaarheid onderschreven en erkend dat hij anders had moeten handelen. Verder houdt de Accountantskamer er rekening mee dat ook de vrouw een aandeel heeft gehad in de escalatie.