Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een registeraccountant krijgt van twee dga's de opdracht de jaarrekening 2007 samen te stellen van hun bv. De accountant doet dat op basis van de administratie die de mannelijke dga bijhoudt. In het najaar van 2008 besluiten de twee dga's de samenwerking te staken en de bv te ontvlechten. De twee overleggen herhaaldelijk met de accountant.

In november schrijft de mannelijke dga in een mail dat hij een voorschot van 10 mille zal overmaken aan de andere dga en de eindafrekening zal opmaken. Op voorstel van de accountant stelt een jurist/fiscalist van zijn kantoor een concept-beëindigingsovereenkomst op. De vrouwelijke dga gaat akkoord. De mannelijke dga laat daarentegen weten dat hij zich nog wil verstaan met een andere accountant, die hij inmiddels in de arm heeft genomen.

Aanvankelijk reageert de mannelijke dga positief op de beëindigingsovereenkomst. Maar nadat hij in februari 2009 met zijn bedrijf is overgestapt naar de andere accountant gaat het mis. Om te beginnen komt de nieuwe accountant met de jaarrekening 2008 waaruit blijkt dat de bv de eerste drie kwartalen van 2008 verlies heeft geleden.

In januari 2010 komt de nieuwe accountant met een eindafrekening waaruit blijkt dat de vrouwelijke dga nog 18 mille moet betalen aan haar zakelijke ex. De oorspronkelijke accountant zet daar een berekening tegenover die erop neerkomt dat de man de vrouw nog ruim vier mille moet betalen.

De man stelt voor het geschil te beslechten met arbitrage, maar de oorspronkelijke accountant vindt dat voorbarig. De oorspronkelijke accountant stelt tot twee keer toe voor de bedrijfsscheiding met gesloten beurzen af te wikkelen. De mannelijke dga dient echter een klacht in over zijn oude accountant bij diens kantoor. Later dient hij ook een klacht in bij de Accountantskamer.

Klacht

De accountant heeft zich niet objectief opgesteld en heeft geprobeerd de vrouwelijke dga te bevoordelen.

Oordeel

De klacht is ongegrond.

De aangeklaagde accountant zegt dat hij steeds zo objectief mogelijk heeft geprobeerd de partijen bij elkaar te brengen en dat hij pas het standpunt van de vrouw heeft verwoord nadat de klager een eigen accountant in de arm had genomen. Maar ook tóen heeft hij vooral gekoerst op een schikking tussen beide partijen.

De Accountantskamer vindt dat niets wijst op een gebrek aan objectiviteit bij de accountant, terwijl ook nergens uit blijkt dat de accountant de klager heeft benadeeld. Daarbij komt dat de klager aanvankelijk geen bezwaren heeft laten horen. Dat de accountant mededelingen namens de vrouwelijke dga heeft gedaan toen de man een eigen accountant had, wil niet zeggen dat de accountant in strijd heeft gehandeld met het beginsel van objectiviteit. Ook uit de andere aangevoerde feiten blijkt niet dat de accountant tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld.

Wel vindt de Accountantskamer dat het verstandiger zou zijn geweest als de accountant schriftelijk had vastgelegd wat zijn opdracht was bij de ontvlechting van de onderneming en in welke positie hij kwam te verkeren toen de klager een eigen accountant in de arm had genomen. Dat de accountant dit heeft nagelaten is echter van onvoldoende gewicht om hem op de vingers te tikken.

Maatregel

Geen.