Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

De directeur-grootaandeelhouder van een handelsmaatschappij in Portugal en een importonderneming in Rotterdam wil zijn aandelen overdragen aan een derde. Hij laat een registeraccountant uit Nederland kijken naar de administratie en jaarstukken van het Portugese bedrijf.

In maart 2002 geeft de accountant te kennen dat hij de intentieovereenkomst voor de aandelenoverdracht niet wil ondertekenen omdat hij het niet eens is met de voorwaarden. In augustus 2002 laat hij weten de overeenkomst te zullen tekenen. De directeur-grootaandeelhouder bedankt hem per fax voor de verrichte werkzaamheden.

In oktober 2008 dient de directeur-grootaandeelhouder een klacht in tegen de accountant. Deze moest een beknopte administratie opstellen voor de Portugese onderneming, maar heeft dit onvoldoende gedaan. Bovendien heeft de accountant hem niet gemeld dat de beheerder frauduleus heeft gehandeld. Tot slot heeft de accountant niet toegezien op de uitvoering van de overeenkomst waarmee de aandelen werden overgedragen.

In september 2009 verklaart de Raad van Tucht de klacht op alle onderdelen ongegrond, omdat er te veel tijd is verstreken. Bovendien mocht de accountant er na de fax met het bedankje op vertrouwen dat hij zijn werkzaamheden naar behoren had uitgevoerd en de opdrachtgever daarover niet jaren later nog eens een klacht zou indienen.

In januari 2010 gaat de directeur-grootaandeelhouder in beroep tegen deze beslissing.

Beroepsgronden

De directeur-grootaandeelhouder geeft aanvankelijk niet aan op welke gronden hij in beroep gaat. Later herstelt hij dit verzuim. De gronden zijn:

• na zijn bedankbrief kon hij wel degelijk een klacht indienen
• de Raad van Tucht heeft zijn klachten niet goed samengevat

Oordeel in beroep

De accountant vindt dat het beroep niet-ontvankelijk moet worden verklaard. Want het College van Beroep voor het bedrijfsleven had de directeur-grootaandeelhouder niet de gelegenheid mogen geven zijn fout te herstellen. De Wet tuchtrechtspraak accountants schrijft namelijk nadrukkelijk voor dat het beroepsschrift met redenen omkleed moet zijn en rept niet van de mogelijkheid dit verzuim later goed te maken.

Volgens het College staat de wet het toe dat de indiener van een beroepsschrift (‘appellant') diens beroepsschrift alsnog voorziet van beroepsgronden binnen twee maanden nadat de aangevochten tuchtbeslissing is verzonden. Als de appellant dat binnen twee maanden doet, wordt de termijn om beroep in te stellen niet verlengd en stemt dit overeen met de bedoeling van de wet. Daarom staat het College dit in de praktijk ook steeds toe. In dit geval is de directeur-grootaandeelhouder binnen die termijn gebleven. Het beroep is dus ontvankelijk.

Dat de bedankfax een tuchtklacht in de weg staat, is het College niet met de Raad van Tucht eens. De fax was een in algemene termen gestelde bedankbrief voor de werkzaamheden van de accountant. De directeur-grootaandeelhouder is pas geruime tijd na het verzenden van de fax, maar binnen de termijn van zeven jaren, geconfronteerd met omstandigheden die hij toeschrijft aan het gedrag van de accountant. Daarom had de Raad van Tucht de klacht inhoudelijk moeten beoordelen.

Het College beoordeelt de klacht alsnog inhoudelijk en komt tot de conclusie dat de dga zijn klachten onvoldoende heeft onderbouwd.

Maatregel

Geen.