Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Medio 2007 brengt een registeraccountant twee van zijn cliënten in contact met zijn zoon die bezig is met een bouwproject. De twee cliënten lenen het bedrijf van de zoon anderhalve ton tegen een rente van 10%.

De zoon betaalt de eerste rentetermijn te laat. Na lang aandringen krijgen de twee beleggers hun rente in zes porties betaald.

In 2009 wordt ook de tweede rentetermijn te laat betaald. Na enig aandringen ontvangen de beleggers een deel van de rente. Een deel van de bedragen wordt betaald vanaf de rekening van het kantoor van de vader. De accountant reageert tegenover de klagers ook een paar keer namens zijn zoon.

In juli 2009 zeggen de beleggers de leningovereenkomst op. Zij eisen terugbetaling van de volledige hoofdsom en de achterstallige rente. Daarvoor laten zij conservatoir beslag leggen bij de accountant en zijn zoon. De beleggers dagvaarden de zoon, de accountant en diens kantoor.

De zoon stel een minnelijke regeling voor, waarbij hij de hoofdsom en de rente betaalt en een deel van de kosten die de beleggers hebben gemaakt. De twee beleggers slaan dit aanbod af en dienen een klacht in.

Klacht

De accountant:

• heeft in de samenwerking met de zoon de belangen van de twee cliënten/beleggers verwaarloosd en zijn eigen belangen c.q. de belangen van zijn zoon laten prevaleren boven die van de klagers
• had bij het leggen van het contact met zijn zoon al moeten weten dat de investering zeer risicovol was
• had de cliënten/beleggers onmiddellijk moeten waarschuwen dat zijn zoon niet aan zijn verplichtingen kon voldoen, zodat zij maatregelen konden treffen om schade te voorkomen of beperken

Oordeel

De klacht is voor een deel niet-ontvankelijk en voor de rest ongegrond.

De accountant heeft de twee medio 2007 voorgesteld te investeren in het bouwproject van zijn zoon. Op dat moment wisten de investeerders dat de accountant de vader was van de zoon. Aangezien de kern van het verwijt is dat de accountant hen zakelijk in contact heeft gebracht met zijn zoon staat volgens de Accountantskamer vast dat de klagers toen al op de hoogte waren van de verweten gedragingen. En aangezien zij de klacht meer dan drie jaar nadien hebben ingediend, is deze verjaard voorzover die het aangaan van de lening betreft.

De Accountskamer merkt overigens op dat het in het algemeen en met het oog op naleving van het beginsel van objectiviteit  "zeer onwenselijk is dat een accountant zijn cliënten, waarvoor hij accountantsdiensten verricht, voor belegging van gelden in contact brengt met een familielid".

De klacht over het niet-waarschuwen door de accountant is gedeeltelijk ontvankelijk, maar niet gegrond. De klagers hebben namelijk niet aangetoond dat de accountant eerder op de hoogte was van de financiële situatie bij de onderneming van zijn zoon dan zij.

Dat de accountant zich bij de afwikkeling van de kwestie tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gedragen, is niet komen vast te staan.

Maatregel

Geen.