Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een Accountant-Administratieconsulent stelt de jaarrekeningen samen van twee BV's, verzorgt de belastingaangiften voor de directeur-grootaandeelhouder en de twee BV's en verricht advieswerkzaamheden.

De dga wil investeren in de doorstart van een andere BV die in liquiditeitsproblemen verkeert maar veel potentie in zich zou hebben. De accountant woont in februari 2009 een bespreking bij over de doorstart. De accountant en een fiscalist van het kantoor leveren nadien commentaar op de voorovereenkomst, maar is verder niet meer bij het project betrokken.

Voor de doorstart wordt in maart een lening afgesloten van bijna drie ton tegen een rente van 11% per jaar. Als de aflossingen en rentebetalingen in mei stokken, maakt een advocatenkantoor een pandakte op.

In september wordt de doorstart en de BV failliet verklaard. Volgens de curator deugt de verpanding van geen kant. Voor zover die verpanding al rechtsgeldig tot stand is gekomen, is die waardeloos omdat het een achtergestelde lening betreft. De investeerder lijdt hierdoor schade. Hij stelt het accountantskantoor hiervoor in februari 2010 aansprakelijk. Na enkele herinneringen laat een jurist van het kantoor eind mei nogmaals weten dat het de aansprakelijkheid afwijst.

De investeerder wendt zich dan tot de secretaris van de raad van bestuur van de NV waartoe het accountantskantoor behoort. De secretaris stelt voor dat de investeerder een brief schrijft, zodat ze de zaak kan opnemen met een lid van de raad van bestuur. Dat doet de investeerder op 28 juni. Twee dagen later krijgt hij antwoord van de jurist die de aansprakelijkheid eerder heeft afgewezen.

Klacht

De investeerder klaagt over de rol die de accountant heeft gespeeld bij de totstandkoming van de voorovereenkomst en dat deze hem niet heeft gewezen op de financiële risico's van de achtergestelde geldlening. Verder klaagt hij over de manier waarop het accountantskantoor heeft gereageerd op zijn klachten en de aansprakelijkheidstelling.

Oordeel

De klachten zijn ongegrond.

De accountant zegt dat hij de investeerder na de bespreking wel degelijk op de risico's heeft gewezen. De klager heeft dat niet voldoende weerlegd.

De klager heeft evenmin aannemelijk gemaakt dat de accountant hem onvoldoende heeft gewezen op de financiële risico's van de achtergestelde lening. Gezien het percentage van 11% per jaar had de investeerder toch op zijn minst enig risicobesef moeten hebben. Dat de investeerder niet heeft geweten dat je met een achtergestelde lening en hoger risico loopt, vindt de Accountantskamer niet aannemelijk. Temeer omdat in de voorovereenkomst expliciet is opgenomen wat de achterstelling inhield.

De klager heeft niet aannemelijk gemaakt dat de accountant bemoeienis heeft gehad met de totstandkoming van de lening.

En datzelfde geldt voor de reactie op de klachten en de aansprakelijkheidstelling.

Maatregel

Geen.