Lex van Almelo

Belangrijkste feiten

Een registeraccountant aanvaardt eind 2005 de opdracht om de jaarrekeningen van een holding-bv en haar twee werkmaatschappijen samen te stellen. De eigenaar van de bv's is ontevreden over de prestaties van de accountant en betaalt de facturen van 2008 en 2009 niet. Door de verwijten over en weer worden de jaarstukken over 2006 te laat gedeponeerd bij de Kamer van Koophandel, terwijl de aangifte 2007 geheel uitblijft. Ook doet de registeraccountant geen aangifte omzetbelasting over het vierde kwataal van 2008 voor één van de dochter-bv's, hetgeen de eigenaar komt te staan op een naheffing met boete.

Als de accountant in augustus 2009 een deurwaarderskantoor inschakelt om zijn vorderingen te innen, dient de eigenaar een klacht in bij de Accountantskamer. De accountant zou tekort zijn geschoten in zijn dienstverlening, afspraken niet zijn nagekomen en te hoge rekeningen hebben gestuurd. De Accountantskamer verklaart die klacht op 26 maart 2010 volledig ongegrond. De eigenaar is tegen die uitspraak in beroep gegaan.

Klacht

Op 23 juli 2010 dient de cliënt opnieuw een klacht in tegen de accountant. Deze heeft in strijd gehandeld met de beginselen van deskundigheid en zorgvuldigheid respectievelijk professioneel gedrag door geen fiscale eenheid aan te vragen voor de holding en de werkmaatschappijen en door - nota bene na het verstrijken van de termijn voor de aangifte vennootschapsbelasting over 2007 - zijn werk neer te leggen. Bovendien heeft hij ondeugdelijk geadviseerd op administratief gebied en niet gecontroleerd of de administratie in orde was.

Oordeel

De klacht is niet-ontvankelijk. Het College van Beroep voor het bedrijfsleven heeft in 2004 al in een vergelijkbare zaak gezegd dat het indruist tegen de eisen van een behoorlijke tuchtprocedure dat een klager, na al een oordeel te hebben verkregen op grond van dezelfde feiten, opnieuw een klacht indient tegen dezelfde accountant. En dat dus terwijl het feitencomplex al bekend was of bekend had moeten zijn bij de klager toen hij de eerste klacht indiende.

De Accountantskamer vindt daarom dat de klager de feiten uit de tweede klacht al in de eerste klacht naar voren had moeten brengen. Want voordat die klacht werd behandeld op de zitting was hij al op de hoogte van de later aangevoerde feiten.

De Accountantskamer wijst er "ten overvloede" op dat de cliënt naar de burgerlijke rechter kan met zijn vraagtekens over de kwaliteit van de verleende diensten en/of het al dan niet adviseren over de fiscale eenheid van de holding en de werkmaatschappijen.

Maatregel

Geen.

Annotatie Hans Bokdijk

Deze uitspraak betreft het zogeheten beginsel van ne bis in idem: iemand kan niet tweemaal voor hetzelfde feitencomplex aangeklaagd worden. Dat heeft het College van Beroep voor het bedrijfsleven reeds in JT 2001-41 en vele malen nadien toegepast. Nu hebben de klagers in deze procedure nog een ander gebrek in de dienstverlening van betrokkene aangevoerd, maar zij wisten dit al vóór de zitting van de eerdere tuchtprocedure en hadden dit dus toen als aanvulling op de klacht in naar voren kunnen brengen.

Het wachten op de uitkomst van een andere procedure is een fout die in het verleden vaker is gemaakt. Dus: (weer) een praktische les voor klagers!