Opinie 29 juni 2018

Mogen blogs van wetenschappers rekenen op verdiensten en respect?

Ik schrijf graag. Boeken, artikelen, columns, blogs. Maar ook expert-opinies, onderzoeksrapporten en bijdragen aan commissies waarin ik ben benoemd. Het verschil tussen het eerste en het tweede rijtje, is dat ik voor bijdragen in dat tweede rijtje (goed) word betaald en voor die in het eerste rijtje niet of nauwelijks.

Met name het schrijven van blogs is ‘liefdewerk, oud papier’. Tot een dergelijke conclusie kwam wetenschapsredacteur Maarten Keulemans ook, in een opinie in de Volkskrant van 20 juni jongstleden. Daarin verhaalde hij over zijn aantekeningen van een congresbezoek. Keulemans ging met name in op de woorden van Stan Gielen, directeur van de Nederlandse organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). De NWO is een belangrijke wetenschapsfinancier en bevordert het wetenschappelijk onderzoek in Nederland.

Gielen verkondigde, aldus Keulemans, dat de NWO het belangrijk vindt dat onderzoek wordt gedeeld met een heel breed publiek. Daarbij heeft de NWO de ambitie om “zowel excellentie als maatschappelijke impact te waarderen en te belonen”. Keulemans constateert en beschrijft dat bloggers vanuit de wetenschap vaak “inhoudelijk deskundige, zeer betrokken mensen zijn die de ambitie hebben om hun wetenschap te delen met een heel breed publiek”. Bloggers met de drijfveer “het publieke debat te willen voeden met wetenschap”.

Bloggen levert echter niets op. Keulemans pleit ervoor om wetenschappelijke bloggers te belonen. Dat lijkt mij een uitstekend plan. Daarmee preek ik niet voor eigen parochie. Mocht de redactie van Accountant er ooit toe over gaan om hun bloggers te betalen – wat ik overigens niet verwacht – dan mag de vergoeding voor mijn bijdrage worden overgemaakt aan een goed doel. Of aan de Foundation of Auditing Research (FAR), om jonge onderzoekers te stimuleren buiten de gebaande paden te treden.

Keulemans houdt een pleidooi om tegenover het ‘topsectorenbeleid’ (geld en aandacht voor excellente wetenschappers), te investeren in ‘bodemsectorenbeleid’: “aandacht voor de kleine, bevlogen, inhoudelijk goed geïnformeerde wetenschapper die zich drie slagen in de rondte blogt om helemaal op zijn eigen houtje zijn wetenschap aan de man te brengen”.

Een pleidooi dus om “academische blogs te waarderen en te belonen voor hun maatschappelijke impact”. Omdat de maatschappelijke impact, zoals Gielen tijdens het congres stelde, bepaald niet triviaal is. Keulemans ontwaart “creativiteit, kennis en excellentie in professionele wetenschapsblogs” en stelt dat het de hoogste tijd is om die eindelijk eens serieus te nemen.

Wat daar allemaal ook van zij, ik herken mij in het beeld dat er vaak (te) geringe waardering is voor blogs. Zeker in wetenschappelijke kringen. Meerdere van mijn collega’s halen hun neus op voor bloggers en blogs: “Wetenschappelijk irrelevant”, “daar krijg je geen punten voor” en “niet waardig genoeg om je mee bezig te houden”.

Het zij zo. Ondertussen schrijf ik lekker verder. Zonder betaling. Maar dat doet als gezegd voor mij ook niet terzake. Respect en waardering overigens wel. Mijn ervaringen dienaangaande zijn wisselend, wat ik overigens goed begrijp. Dat krijg je immers, als je zo nu en dan een knuppel in het hoenderhoek gooit of het eigen nest bevuilt. Nee, dan is het veiliger een accountancy-wetenschapper te zijn die excelleert in wetenschappelijke journals. Dat valt buiten de kleine wetenschappelijke kring immers toch niemand op.