Opinie 07 maart 2018

Ik zou ervoor pleiten hem te ontslaan

Leestijd van ongeveer 2 minuten 5 reacties

Jamie Dimon is de ceo van JP Morgan Chase. En meer dan dat: hij is ook de voorzitter van de raad van commissarissen. Hij houdt dus toezicht op zichzelf. In een 'one tier board', dat dan weer wel.

JP Morgan Chase (ik raadpleegde voor de navolgende feiten de samenvatting over de bank op Wikipedia) ontving tijdens de kredietcrisis een reddingspakket van de overheid van 25 miljard dollar. In 2012 bleek de bank - door het toedoen van onder meer medewerker Bruno Iskil en diens leidinggevende - zes miljard dollar te hebben verloren met de handel in derivaten. De bank kocht strafvervolging af voor één miljard dollar.

In oktober 2013 schikte de bank met de Amerikaanse justitie in een kwestie waarin de bank met rommelhypotheken de effectenwetgeving had overtreden. Het schikkingsbedrag van dertien miljard dollar maakt de actuele Nederlandse discussie over schikkingen tot geneuzel. Twee maanden later betaalde de bank 1,7 miljard dollar boete in verband met de Madoff-zaak. In 2014 volgde een boete voor valutamanipulatie.

Met een dergelijk trackrecord zou je als bankdirecteur ook in de gevangenis kunnen zitten, in plaats van de rol van ceo en RvC-voorzitter te combineren. Maar voor grootaandeelhouders van de bank telt het rendement (zo'n tien procent van het eigen vermogen) meer dan ethiek. Ik zou ervoor pleiten hem direct te ontslaan, maar voor hen is Jamie Dimon geen boef maar een held.

Kleinere aandeelhouders kijken daar anders tegenaan. Zij stellen vragen over de dubbelrol die Jamie Dimon binnen de one tier board vervult. Zij stellen vragen over zijn exorbitante salaris(verhogingen). Zij stellen die vragen in aandeelhoudersvergaderingen. Zij maken gebruik van hun aandeelhoudersrechten, die zijn ingebakken in wetgeving en regels en beginselen op het gebied van corporate governance.

Jamie Dimon is gewend wetten, regels en beginselen met voeten te treden. Hij heeft schijt aan alles en iedereen. Hij spreekt niet met het kleine grut, maar regelt zijn zaakjes bilateraal met de grootaandeelhouders. Samen maken zij de aandeelhoudersvergaderingen tot een farce.

Jamie Dimon ziet het anders en noemt de aandeelhoudersvergaderingen "a joke ... hijacked by people who have only political interests and don't have any interest in the future health of the company”. Dimons conclusie is dat de vergaderingen "a complete waste of time" zijn.

Ik vrees dat Jamie Dimon - ondanks alle wetten, regels en beginselen die we hebben opgesteld - nog gelijk heeft ook. En niet alleen ten aanzien van JP Morgan Chase.

Wat vindt u van deze opinie?

Reageer Spelregels debat

Marcel Pheijffer (1967) is hoogleraar Forensische Accountancy aan de universiteiten Nyenrode en Leiden.

5 reacties

Peter van der Borgt 9 maart 2018

Ongetwijfeld deugt die Dimon niet. Blijkbaar al jaren niet. Als ik dan aandelen van die club zou hebben zou ik ze verkopen, want dividend van zo'n boevenbende zou ik niet willen krijgen.

Martine Frijlink 9 maart 2018

Ik weet nooit wat ik nou precies met dit soort extreme US-voorbeelden aan moet en of je er wel een generieke conclusie aan kunt verbinden.

Dat neemt niet weg dat ik met je meevoel dat het inhoudelijke debat, het kritische gehalte en daarmee de relevantie van de gemiddelde AvA niet indrukwekkend is. Ik zou het nog wel breder durven trekken, want ik heb deze, teleurstellende ervaringen ook met bestuurs, commissarissen-, en andere vergaderingen uit deze categorie. Zelfs bij de hockeyclub lopen de ouders, die elk weekend mopperend langs de lijn staan, niet naar de microfoon bij de jaarlijkse ledenvergadering.

Dus misschien is het wel een veel breder probleem: iemand aanspreken of kritische vragen voorleggen, geeft zowel de betrokkenen als de omstanders, tegenwoordig een ongemakkelijk gevoel. Het wordt vaak als een persoonlijke aanval gepercipieerd. Dus binden we in en laten we belangrijke momenten, waarin suggesties ter verbetering of kritische tegengeluiden, aan de orde zouden moeten komen, voorbijgaan.

Wat ik jammer vind is dat je het laat bij deze constatering. Want het is wellicht de realiteit, maar is het ook de gewenste situatie? Is het een probleem? Waar komt het vandaan en wat is eraan te doen? Is het ook de praktijk van alle dag binnen controleteams en wat zegt dat over de kwaliteit?

Ik ben voorstander van het publieke debat maar sluit mijn ogen niet voor de groeiende groep die liever in beslotenheid zijn input geeft. De uitkomst van een schriftelijke stemming is vaak heel anders dan met handopsteken. Misschien moeten we onder ogen zien dat onze samenleving niet zo tolerant is als we denken. Misschien moeten we eerst weer helemaal terug naar schriftelijke, anonieme meningspeilingen.

In dat kader vraag ik af of alle 9 van de RvC -leden van ING wel achter de besluitvorming inzake Hamers staan. En of daar schriftelijk of in alle openheid over gestemd is.

anton ewoldt ra 8 maart 2018

Weer een actueel onderwerp zeker nu de exorbitante salarisverhoging van een nederlandse ceo bij de ING. van 1,5 naar 3mln? Erg benieuwd hoe de onafhankelijke externe accountant van ING dit in zijn taak om verantwoording af te leggen aan het maatschappelijk verkeer deze kwestie volgend jaar als key audit matter in zijn verklaring over de jaarrekening 2018 opneemt en oordeelt over de toon at the top bij dat bankconcern of zo'n salaris nog maatschappelijk verdedigbaar is.
of worden die amerikaanse toestanden hier in nederland ook weer "as usual" afgedaan. benieuw hoe hier de afweging tussen klantbelang en maatschappelijk belang wordt uitgelegd door betrokken accountants.

Frans Kersten 7 maart 2018

Beste Marcel,
Je ziet het verkeerd. Naar verluidt was voor de gemiddelde Amerikaan de associatie van Hillary Clinton met dit gerommel zo groot, dat Trump president kon worden. Inmiddels weten we dat daarmee eigenlijk de Russen aan de macht zijn. Sinds deze week weten we de Chinezen Australië aan het overnemen zijn. Dan is de wereld dus min of meer in handen van de communisten. En dat zijn wij, de proletariërs aller landen, en dan zijn al die miljarden ons bezit. Het wachten is nog even op de volgende revolutie.

René Vromans 7 maart 2018

Schikkingen Amerikaanse stijl (bron FD 27/2/’18)

“$45 mrd
De NPA’s en DPA’s zijn een extra inkomstenbron voor de Amerikaanse overheid. De afgelopen tien jaar is er aan justitie en andere Amerikaanse overheidsdiensten bijna $45 mrd betaald, zo blijkt uit onderzoek van de Amerikaanse advocatenfirma Gibson Dunn.”

In hoeveel van deze gevallen zouden de accountants bij deze ondernemingen hun oordelen in de afgegeven controleverklaringen wel tijdig hebben aangepast naar aanleiding van deugdelijk uitgevoerde controles?

Ik zou ervoor pleiten voor diegene die dat niet hebben gedaan dan ook maar te ontslaan.

Reageren op een artikel kan tot drie maanden na plaatsing. Reageren op dit artikel is daarom niet meer mogelijk.