Opstandige jongeren
Heb je die young profs weer, de krant staat er vol mee. Ze vinden zichzelf te druk. Kom op kinders, schouders eronder en gaan.
Nu kan ik natuurlijk mijn blog over De ijsboer in de zomer dunnetjes herhalen. Nogmaals vertellen dat de werkdruk ten koste gaat van de kwaliteit van het werk en de professionele ontwikkeling. Dat de kwaliteit de kern is van het bestaansrecht van de accountant. Nogmaals het belang van de professioneel kritische instelling benadrukken. Maar hé, daar word ik niet voor betaald. Dus gooi ik het deze ronde over een andere boeg.
Hard werken
Laatst heb ik herinneringen opgehaald over mijn opa. Opa verloor op zevenjarige leeftijd zijn vader en stond er met zijn moeder, drie kleine broertjes en zusje alleen voor. Dus ging opa's ochtends het land op, zorgde voor de koeien, ging vervolgens naar de kerk en daarna op weg naar school. Na school werd de gang naar het land opnieuw ingezet en moest er weer voor de koeien gezorgd worden. Na deze tweede ronde liep opa naar huis, om te eten en te helpen met zijn broertjes en zusje. Opa wist wat hard werken was.
Afgelopen zomer in Marokko was het warm, dagen waarop het ruim veertig graden werd waren geen uitzondering. Met die hitte was een jongeman in een kleine, nog warmere bakkerij aan het werk. Naast de hete oven, tussen de verse broden en klanten. Lange dagen. Die jongeman weet wat hard werken is.
En dan nu, in Nederland, op een kantoor met koffie en een keurig bureau, zouden wij weten wat hard werken is? Dat vinden sommigen moeilijk te begrijpen. Daarnaast krijgen wij als accountants prima betaald. We kunnen beter onze zegeningen tellen.
Generatiekloof
Precies hier gaat het naar mijn mening mis. Er lijkt een generatiekloof te ontstaan. De jonge professionals lijken te streven naar een goede balans in het leven, waarbij de nadruk minder op werk ligt. De ‘gevestigde orde’, die zelf de nodige uren heeft geïnvesteerd, verwacht aan de andere kant dezelfde inzet van de volgende generatie.
Deze tegengestelde perspectieven helpen ons niet verder. Wat we beter kunnen doen is kijken hoe wij samen komen tot het werk dat gedaan moet worden, op een manier waar we ons allemaal in kunnen vinden. Een onderzoeker op het gebied van organizational behaviour leerde mij eens dat het oplossen van problemen met medewerkers makkelijk is: je vraagt iemand wat het probleem is en vraagt vervolgens of diegene het ook wil oplossen. Eigenaarschap, betrokkenheid en oplossingsgericht. Natuurlijk met de nodige faciliteiten. Dus vraag die jonge professionals van jouw kantoor eens welke ideeën zij hebben.
Want laten we één ding niet vergeten: waar het mijn opa en de jonge Marokkaanse bakker aan carrièremogelijkheden ontbrak, hebben jonge accountants in Nederland de banen voor het oprapen. Is de borging van voldoende kwaliteit en professionele ontwikkeling niet voldoende reden om dit signaal serieus te nemen, laat het behouden van talent dit dan wel zijn.
Toegift: mocht trouwens het idee ontstaan dat we een verloren generatie zijn, niet getreurd. Zorgen maken over de jeugd is van alle tijden. Zo zou Socrates in de vijfde eeuw voor Christus al gezegd hebben: "Onze jeugd heeft een sterke hang naar luxe, slechte manieren, minachting voor gezag en geen eerbied voor ouderen."