Bestuur
Voor mij zie ik uitgestrekte velden en een bosrand. Ik zit heerlijk in de avondzon op het terrasje voor mijn bed & breakfast en geniet van het uitzicht en het gezang van de vogels. Een roodborstje komt even kijken of ik nog wat kruimels van mijn boterham (Rotterdams, broodje op zijn Westfries) heb laten vallen. Een jong katje geeft kopjes en wil graag spelen. Het voelt als vakantie.
Toen ik nog bij de AFM werkte, reisde ik vooral naar Amsterdam en andere steden in de Randstad. Bijna altijd met de trein en 's avonds weer terug naar huis. Nu ik als adviseur voor accountantsorganisaties aan de slag ben, is mijn werkgebied een stuk groter geworden. Ik reis vooral per auto (omdat de trein helaas echt niet te doen is) en overnacht regelmatig buitenshuis. Omdat dat praktischer is dan heen en weer rijden naar Enkhuizen. En dat is beslist geen straf. Het is juist heel leuk. Zo zie ik nog eens wat van Nederland. Hakken uit, platte schoenen aan. Ik ga op verkenning in de buurt als het even kan. En wat is er veel moois te zien! Nu de kinderen groot zijn kan ik er ook meer van genieten dan vroeger. Toen wilde ik 's avonds het liefst thuis zijn. Kinderen naar bed brengen, voorlezen en toen ze ouder werden met elkaar thee drinken en televisie kijken, horen wat er die dag gebeurd was.
Op de algemene ledenvergadering van de NBA mocht ik mijn kandidatuur voor het bestuurslidmaatschap toelichten. Daar heb ik verteld dat, na mijn zonen, ook mijn dochters binnenkort het huis uitgaan. Ze gaan studeren en op kamers wonen in Rotterdam. Dat hoort zo en ik ben blij dat ze hun vleugels uitslaan. Maar het is ook wel slikken dat, na 22 jaar gezelligheid in huis, die levensfase alweer voorbij is. Toch geeft het ook nieuwe perspectieven, meer vrijheid en flexibiliteit. Om doordeweeks een klein beetje vakantie te houden, maar ook om bestuurder van de NBA te worden.
Ik vind het een hele eer om te zijn gekozen als bestuurslid. Dat ik zou worden voorgedragen en gekozen vond ik niet vanzelfsprekend. Ik ben immers nogal kritisch. Kritisch op het openbaar beroep. Het gaat om borgen van de kwaliteit, maar er is geen norm voor auditkwaliteit. Het vak is in de kern professionele oordeelsvorming en dat lijkt mij in een tijd van digitalisering niet meer van deze tijd. Ook ben ik kritisch op de manier waarop accountantsorganisaties zijn georganiseerd. Het 'schaap met de vijf poten'-model heeft naar mijn mening zijn langste tijd gehad. En zo heb ik nog wel wat punten.
En toch ben ik voorgedragen en gekozen en dat maakt me trots. Niet op mezelf, ik moet het nog maar waar gaan maken. Maar op de NBA en de leden. Dat kritische geesten niet worden geweerd, maar hun stem mogen laten horen. Hier op de site (uiteraard op persoonlijke titel) en dus binnenkort ook in het bestuur. Dat dat vertrouwen er is. Ik ga mijn uiterste best doen om dat vertrouwen niet te beschamen. Opdat het accountantsberoep haar maatschappelijke rol weer met verve weet te pakken en een duurzame toekomst tegemoet gaat!