Opinie 24 mei 2017

PE

Toen ik eind vorig jaar het nieuwsbericht van de NBA las over de start van de tweede pilot voor het nieuwe PE-model, heb ik me aangemeld als deelnemer. Niet omdat ik nou zo nadacht over permanente educatie, maar omdat ik het idee had dat het wel eens goed voor me zou kunnen zijn om daarover beter na te denken.

Want eerlijk gezegd was PE voor mij altijd een kwestie van de punten halen. En dat was nooit erg moeilijk. Vaktechnische overleggen bijwonen, praktische cursussen en trainingen volgen die door mijn achtereenvolgende werkgevers werden aangeboden, naar de Accountantsdag gaan, zelf worden gevraagd om presentaties te geven: dat telde ieder jaar wel weer op tot het benodigde aantal. Aan het begin van het nieuwe jaar even invullen in het PE-register en ja hoor: het totaal kleurde groen. Ik had weer aan de verplichting voldaan. Maar had ik daarmee echt goed nagedacht over mijn eigen professionele ontwikkeling? Nou nee.

En het was wel belangrijk om dat te gaan doen. Want wat betekent dertig jaar ervaring in het beroep voor de komende pakweg twintig jaar? Kan ik daarop blijven teren, is het een kwestie van bijhouden of is er meer nodig? De conclusie was na enig nadenken al snel getrokken: er is meer nodig. Omdat ik het wil en omdat ik het moet. En die twee hangen nauw samen.

Ruim twee jaar geleden heb ik heel bewust mijn baan bij de AFM opgezegd, zonder dat ik concreet iets anders had. Ik hoefde niet weg, helemaal niet. Maar ik wilde iets weten: of ik genoeg kennis, ervaring, vaardigheden en goodwill zou hebben om toegevoegde waarde te bieden voor accountantskantoren. Of ik op eigen kracht in staat zou zijn een inkomen te verdienen voor mijn gezin. Mijn man vond het geen goed idee om alle zekerheden overboord te gooien (een midlifecrisis kun je  ook op andere  manieren bezweren, vond hij). Maar ik heb het toch gedaan en tot nu toe pakt het goed uit. Ik heb mooie opdrachten, leuk en afwisselend werk. Maar er is nul garantie dat dat zo blijft. Ik moet het iedere dag weer waarmaken, nieuwe opdrachten krijgen als andere aflopen, continuïteit creëren. En dat betekent dat ik na moet denken over hoe ik relevant blijf.

Dat is precies wat de nieuwe PE-systematiek van je vraagt. Gestructureerd nadenken over wie je wilt zijn als professional, wat je daarvoor nodig hebt, wat je daartoe nog moet leren en hoe je dat concreet gaat aanpakken. En dat plan dan overzichtelijk, kort en bondig vastleggen in een Excel-sheet. Dat was de vraag in de pilot en dat heb ik gedaan.

Benieuwd naar wat er in mijn plan staat? Bijhouden van kennis is natuurlijk een onderdeel, maar mijn focus ligt toch vooral op het verder verdiepen van mijn kennis als het gaat om digitalisering. Dat heb ik nodig om beter de effecten daarvan op het werk van accountants in te kunnen schatten. Om daaraan concreet vorm en inhoud te kunnen geven in het ontwikkelen van een digitale controle-aanpak en het realiseren van de daarbij behorende inrichting en werkwijze van accountantskantoren. Vanaf september zit ik dus weer in de collegebanken. Superleuk, maar evengoed ook super noodzakelijk.

Ik hoop dat de PE-pilot 2017 net als die van 2016 een succes is en dat de nieuwe systematiek wordt ingevoerd. De wereld om ons heen verandert razendsnel, blijven teren op wat je ooit hebt geleerd is voor geen enkele accountant een optie. Vind je het jammer dat jij geen deelnemer bent aan de pilot? Ik zou zeggen: er is niets dat je belemmert om zelf na te denken over je professionele ontwikkeling, je eigen plan te maken en dat uit te voeren. Die punten volgen dan wel. Ik wens je veel inspiratie! 

In deze serie vertelt Marianne van der Zijde, ex-toezichthouder bij de AFM, hoe zij naar de accountancy kijkt, met als doel te helpen jaarrekeningcontroles leuker en beter te maken.