Als een astronaut het kan, moet het mij ook lukken!
Een klaslokaal, alleen maar jongens en in het midden een jonge vrouw met een dikke buik. Naast haar studiemateriaal ligt een babyboek. Tussen die van haar klasgenoten een glossy over Ibiza. Thuis schittert de kast vol boeken over controleleer en belastingrecht naast de stapel luiers en het kolfapparaat. Zie je het al voor je? Zo zag de start van mijn loopbaan eruit.
Wie zegt dat het combineren van een carrière en het ouderschap zwaar is, heeft absoluut gelijk! Nooit gedacht dat ik het zo publiekelijk zou moeten toegeven: het is een eeuwige strijd tussen het ouderschap en mijn professionele ambities.
Een middagje dierentuin wordt verstoord door dat ene telefoontje, dat niet kan wachten. En op mijn vrije dag moet ik nog "even" langs kantoor.
's Avonds wil ik nog een paar e-mails de deur uitwerken en wordt dochterlief met een smoes eerder naar bed gebracht. "Ja lieverd, het is al écht bedtijd."
De volgende dag steken dan steevast schuldgevoelens de kop op. Alles wat ze vraagt wordt met "ja" beantwoord. Oeps, heb ik nu net een iPad beloofd?!
Soms, voor één seconde, schiet er door mij heen om te stoppen als accountant.
Mij fulltime op mijn moederschap te richten, totdat mijn dochter de leeftijd bereikt heeft dat ze gaat stappen met haar vriendinnen. De laptop en hippe Mini Cooper inruilen voor knutselen aan de keukentafel en een Soccer Moms Car.
Maar dan begin ik te lachen. Wie hou ik voor de gek? Ik heb het nodig om mijn hersens te laten kraken over strategische vraagstukken, te werken aan de groei van een onderneming, te sparren met collega's over financiële zaken en de adrenaline te voelen als we gezamenlijk naar een deadline toewerken.
Volledig de focus op je werk of juist 24/7 bezig zijn met het ouderschap? Beiden opties worden geaccepteerd. Maar hoe krijg je deze twee werelden met elkaar verenigd?
Ik denk terug aan een lezing van André Kuipers. Een vader, duizenden kilometers van zijn kinderen vandaan, en tegelijkertijd bezig met zijn passie. Dankzij de moderne technologie kon hij vanuit het ruimtestation quality time hebben met zijn gezin.
Dit constante gevecht tussen werk en gezin vreet energie en maakt mij geen leuke ouder noch collega. Ik besluit om duidelijke kaders te stellen. Afgebakende tijden met aandacht voor mijn gezin, zonder telefoon of e-mail. En op mijn werk altijd de juiste focus, zonder schuldgevoelens.
Het is niet altijd gemakkelijk. Ik laat wel eens een bal vallen. Maar ik pak hem op en gooi hem weer in de lucht, daar waar hij thuis hoort. En mijn dochter? Die vraagt elke avond bij het eten hoe mijn werkdag was. Ik realiseer mij dat ze die vraag een hele tijd niet heeft gesteld, omdat mijn werkdagen in haar ogen nooit eindig waren. Het bevestigt dat ik op de juiste weg zit. Als een astronaut het kan, moet het mij ook lukken!