NBA 24 maart 2016

AFM-boetes: reality check

Na het positieve AFM-rapport afgelopen najaar is het boetebesluit van vandaag opnieuw een soort 'reality check' voor onze sector. Gezamenlijk kregen de vier grote kantoren een boete van ruim zes miljoen euro opgelegd vanwege ernstige tekortkomingen in de controledossiers.

Nu kun je natuurlijk zeggen dat het gaat om controles over 2011 en 2012, dus nog vóór het in gang zetten van de sectorbrede hervorming, maar dat doet niks af aan de ernst van de feiten. De AFM doet haar werk en als sector  behoren wij dat ook te doen.

De vraag is  of wij met dit boetebesluit een zwarte periode voor ons beroep kunnen afsluiten. Op voorhand wil ik stellen dat wij ons geen illusies hoeven te maken: dit zal niet het geval zijn. Met het verschijnen van het rapport 'In het publiek belang’ is niet in één keer de schakelaar omgezet naar een nieuwe tijd van onberispelijk controlewerk. Veranderen is een proces van keihard werken, vaak kleine stapjes vooruit zetten, en met onvermijdelijke tegenslagen en tegenvallers. Maar wel met één doel voor ogen: maatschappelijke relevantie, die wij alleen waarmaken door de kwaliteit van ons werk echt te verbeteren.

Niettemin constateer ik dat er sinds september 2014 een andere geest door het beroep waait. Een daadwerkelijke bereidheid om de oorzaken van de problemen bij de kop te pakken en te werken aan een meer open cultuur met oprechte aandacht voor kwaliteit en het maatschappelijk belang. Dat accountantsorganisaties serieus werken aan verbetering werd vorig najaar al geconstateerd door de AFM, en onlangs nog bevestigd door de voorzitter van de Accountantskamer in een interview in het FD. Ook van de politiek krijgen we signalen van erkenning voor de voortgang in de sector.

Maar gemakkelijk is het niet, zeker niet in een tijd van krapte op de arbeidsmarkt, veeleisende klanten, complexe regelgeving en strenge toezichthouders. Ik merk elke dag weer hoe hard collega's eraan trekken, en ik heb respect voor de wijze waarop ze het hoofd hoog en de rug recht houden. Dat sterkt mij in de overtuiging dat we er krachtiger en vitaler uit komen, gezamenlijk als  beroep, maar vooral ook ieder individueel als hoogwaardig professional. Verspil nooit een goede crisis, luidt het gezegde, en ik denk dat we dit met zijn allen momenteel meer dan ooit waarmaken.