'Mama is een hele dure rekenmachine'
We zitten in de auto samen met onze dochter van zes jaar en we hebben het over ons beroep. Wat papa doet is makkelijk te beantwoorden vindt Zoë: "Papa maakt reclames." Maar wat doet mama eigenlijk als accountant? Papa heeft daar het antwoord op: "Mama is eigenlijk een hele dure rekenmachine!"
Er volgt een lachsalvo vanuit de achterbank en ook mijn man kan zijn lach niet onderdrukken als hij mijn toch redelijk verontwaardigde gezicht ziet. Zoë maakt het nog een tikje erger: "Ik dacht dat mama de hele dag rond reed in haar Mini!"
Ik zucht… en kijk uit het raam. Het gelach op de achtergrond wordt zachter als ik in mijn gedachten verzink. Hoe ziet de buitenwereld mij als accountant?
Er is mij wel eens verteld dat een accountant iemand is die een probleem oplost waarvan je niet eens wist dat het er was en op een manier die je niet begrijpt. Tja, herkenbaar. Hoe vaak zit ik niet met ondernemers aan tafel die het probleem niet eens zien, terwijl ik drie stappen verder ben en de oplossing al heb.
Toch probeer ik als accountant in Jip-en-Janneke-taal de ondernemer mee te nemen in mijn gedachtegang. Vol overgave begin ik mijn verhaal. Helaas wordt zo’n gesprek vaak onderbroken door een medewerker of een telefoontje, waarbij de ondernemer steevast zegt: "Ik ben net in gesprek met mijn boekhouder."
De rest hoor ik al niet meer. 'Boekhouder', geen beschermde titel, maar wel eentje die ik vaker hoor dan mijn welverdiende-door-hard-te-werken-en-studeren-titel 'accountant'.
De 'accountant' wordt vaak geassocieerd met 'veel geld verdienen'. Een aantal jaar geleden kwam ik met een nieuwe bril bij een klant. In plaats van een compliment te maken zei de ondernemer: "Graag gedaan van mijn geld."
Eerlijk is eerlijk, het was wel een dure designersbril, maar deze opmerking had ik niet verwacht.
Dat gevoel van verbazing kreeg ik onlangs weer toen ik kleding aan het kopen was. Ik twijfelde of ik een bepaald setje kleding moest kopen, want het was vrij casual en dat kon ik niet aan met werken. De winkelmedewerkster vroeg aan mij wat ik voor beroep deed, waarop ik (vol trots) antwoordde dat ik accountant was. "Joh, dan kan je toch best allebei de setjes kopen, je verdient als accountant daar vast genoeg voor." Met een rode kop dook ik mijn kleedhokje in.
Op verjaardagen wordt er steevast gevraagd of ik nog interessante fraudezaken heb opgelost. Waarom moet ik toch elke keer vertellen wat ik niét doe? Op een verjaardag vraagt men of ik koffie wil. Ik antwoord dat ik geen koffie drink, waarop de opmerking volgt "hoe ik dan in hemelsnaam mijn dag door kom als accountant".
Blijkbaar doe ik in hun ogen saai werk. Het beeld dat ik van een accountant heb is anders dan hoe het maatschappelijk verkeer de accountant ziet.
Een paar weken later na het bewuste gesprek in de auto met man en dochterlief rij ik in mijn Mini naar een klant. Het is warm, ik doe mijn raam open en hoor net nog een oud mannetje zeggen "kijk, daar heb je weer zo’n adviseurtje". Ik glimlach, van 'boekhouder' naar 'adviseurtje', het moet niet gekker worden.