Busy Valentine
Op een regenachtige avond rijd ik over de eindeloze vijfbaans-A2. Cruise control aan, verstand op nul. In de shuffle het nummer Lose Yourself to Dance van het Franse electro-duo Daft Punk.
Mijn gedachten drijven weg en tegen mijn natuur in luister ik naar de repeterende tekst:
I know you don’t get a chance to take a break this often.
I know your life is speeding and it isn't stopping.
Die simpele woorden met hun matige eindrijm brengen mij plots terug bij de accountant in spe die bijna mijn Valentijn was… Lose Yourself to Dance? Lose Yourself to Work, more like!
Hij waarschuwt mij nog niets met een mede-accountant te beginnen. Ik lach zijn bezwaren weg, denkend dat ik inmiddels wel weet wat te verwachten. Voor een georganiseerde next nine-werknemer blijkt dat toch tegen te vallen, big four en midden in busy season.
Doordeweeks afspreken blijkt onmogelijk. Binnenland of buitenland, hij is altijd in corporate deadline-land.
Om half tien weg bij de klant en tot middernacht op kantoor doorwerken.
Een heel nieuwe betekenis geven aan het begrip 'balansdag': In het weekeinde één dag privé afspreken en de andere dag werk inhalen.
Collega’s die conference calls bij voorkeur ’s avonds laat in zijn agenda zetten. Goedzak die hij is, weet hij dit nog te rationaliseren ook. Zijn collega’s met kinderen moeten die immers nog even op bed kunnen leggen. Hebben zij ooit bedacht dat voor sommigen na kinderbedtijd iets als een sociaal leven lonkt?
Oh, en ook nog even uren opvangen van een zieke collega. Geen moment komt het in hem op dat dit wellicht niet zijn ongedeelde verantwoordelijkheid is.
En al die overuren? Down the drain… geen tijd-voor-tijd en al helemaal geen uitbetaling.
Ineens weet ik het: Dit gaat hem niet worden. Hoe mooi het ook had kunnen zijn, ik geef het op. Studie blijkt niet het enige dat er in die piekperiode bij inschiet… wellicht kunnen werkgevers van accountants i.o. lobbyen voor verplaatsing van Valentijnsdag naar de zomer?