Opinie 19 oktober 2015

Wat doe je? Het vervolg

De vorige keer heb ik een praktijkvoorbeeld gegeven over een ondernemer uit mijn dorp. Onder genot van een kop koffie vertelde hij heel voorzichtig en met enige schroom zijn verhaal.

Hij dacht dat zijn situatie onder controle was, maar niets bleek minder waar toen hij een naheffingsaanslag van de fiscus ontving. Hij zag zijn toekomst in rook opgaan en kwam om steun. Zijn letterlijke vraag was: "Antoinette, kun je mij alsjeblieft helpen?." Wat doe je dan?

Professionele ondernemer

De professional die in mij zit, zei dat ik deze opdracht niet kan accepteren, omdat hij onze dienstverlening waarschijnlijk niet kan betalen. Je hebt een fatsoenlijke beloning nodig om je werk goed te kunnen doen. Zonder betaling, geen dienstverlening. Dat is toch een eerlijk verhaal.

De ondernemer die in mij zit, zei dat ik deze opdracht ook niet kan accepteren. Ik ben nog niet zo lang geleden gestart en moet voor een jong kantoor ook goed opletten waar mijn tijd en energie in gaat zitten. Deze casus is te onzeker, dus ga ik mijn kostbare tijd en energie daar in stoppen?

Deze overwegingen heb ik daadwerkelijk gemaakt. Ze waren legitiem, en zelfs als ik eerlijk was geweest tegen deze ondernemer, dan had hij het begrepen. Maar is dit de lat waartegen ik moet meten?

Menselijke maat

Ik kom zelf uit een arm ondernemersgezin, waar mijn vader altijd zijn, soms benarde, financiële situatie met mij besprak. Zelfs in mijn tienerjaren. Ik had toen blijkbaar al een zakelijk instinct. Wat ik mij herinner van mijn jonge jaren is dat mijn vader steun en support in deze lastige jaren goed kon gebruiken, maar er was niemand. De ondernemer in het dorp stond ook alleen. Wijs ik deze man af?

Wat heb ik gedaan?

Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen. Ik heb de ondernemer gezegd dat ik hem ga helpen en dat het niet makkelijk zal zijn. Op dat moment haalde hij opgelucht adem en was hij zeer blij verrast dat er iemand was die hem echt wilde helpen. We hebben meerdere gesprekken gevoerd met de ondernemer, hij zat er volkomen doorheen. Zelfs zo erg dat hij last kreeg van lichamelijke klachten. Wij zijn hem blijven bemoedigen en ondersteunen, wat hem zichtbaar goed deed.

We hebben twee bedrijven gesaneerd en verkocht. Er zijn gesprekken gevoerd met de fiscus en de bank. Dit heeft er voor gezorgd dat hij een eerlijke betalingsregeling heeft kunnen treffen. Door de rust die dat bood, kreeg hij gaandeweg voldoende veerkracht om te kunnen blijven ondernemen. Zijn bedrijf draait goed en langzaam begint hij uit een dal te klimmen. Hij weet waar hij zich op moet richten en dat geeft vertrouwen.

Deze ondernemer is zo dankbaar. Dit blijkt uit elk bezoek dat hij aan ons kantoor brengt. Hij straalt en is enthousiast. Onlangs zei hij tegen mijn echtgenoot: "Dankzij Antoinette heb ik weer vertrouwen in het leven." Daar wordt je als mens toch stil van.

Wat heeft het mij gebracht?

Het heeft mij veel gebracht en met name blijdschap. Die blijdschap voel ik, maar ook mijn collega's op kantoor. Op deze manier geven wij betekenis aan ons vak, onze positie en zijn wij van waarde voor de mensen om ons heen.

Wat wij niet voelen van binnen, kunnen we ook niet delen met de mensen om ons heen.

We hebben er op ons kantoor een klant bij voor het leven, want zo voelt het. En zijn positieve verhaal heeft ook al commerciële vruchten afgeworpen.

Dus een oproep aan iedere accountant: neem je maatschappelijke positie in en laat het niet afhangen van geld alleen. Het gaat om mensen. Geniet van hun blijdschap.