Opinie 19 mei 2014

Hors-d'oeuvre voor de geselbroeders

Recent schreef Jan-Willem Wits onder de kop 'mosterd na de maaltijd' over de verhoudingen tussen politiek en accountantsberoep. Met de mosterd verwees Wits naar het feit dat op 14 mei 2014 de Kamer sprak, terwijl het beroep zelf pas op 28 mei over haar toekomst gaat debatteren.

Wat blijkt nu?

De fracties hebben wat proefballonnetjes mogen oplaten, en er is verder niets gebeurd op 14 mei. In tegendeel, de minister heeft aangegeven eerst de sector zelf aan het woord te willen laten. Daarmee heeft de politiek benadrukt dat 28 mei niet 'mosterd na de maaltijd' wordt, maar dat 14 mei een 'hors-d'oeuvre' was voor 28 mei.

Het wordt tijd dat het accountantsberoep ophoudt met als een bende flagellanten te verkondigen wat een waardeloos clubje het is. Er gaat heel wat mis, zeker, maar de wereld is echt nog niet op zijn kop gaan staan.

Kamerleden roepen nog steeds zo nu en dan wat. Niet omdat ze zo goed aanvoelen wat de maatschappij wil, maar omdat ze zo goed aanvoelen dat ze alweer een tijdje niet in het nieuws zijn geweest. En ministers hebben nog steeds hun doelen en wensen, die ze nog steeds bij voorkeur door de sector zelf uitgewerkt willen zien. Omdat ministers niet zo nodig een nieuwsberichtje moeten scoren, maar beleid moeten maken en implementeren.

Als ik me niet ernstig vergis, is de bijeenkomst van 28 mei het antwoord van de NBA op mijn oproep de apen op de rots en de narren bijeen te brengen. De minister heeft op 14 mei in feite aangegeven dat die bijeenkomst geen vrijblijvende kan zijn. Binnen enkele maanden wil hij resultaat zien. Dat kan, omdat het NBA al ruim vóór 14 mei dit debat in gang heeft gezet. Niks mosterd na de maaltijd, maar politiek netjes en verstandig gemanoeuvreerd van het NBA. Hulde lijkt me meer op zijn plaats dan de zoveelste klacht dat het NBA weer alles fout doet.

Wil 28 mei een succes worden, dan moet aan het einde van die dag een concreet programma op tafel liggen. Dan moet vanuit de 'narren' hulp zijn geboden om buiten de gebaande paden te denken. Dan moet door de apen op de rots die hulp aangenomen zijn, en daadwerkelijk creatief zijn nagedacht. Wil 28 mei een succes worden, dan moeten de deelnemers, dan moet het beroep, haar boetekleed afleggen, zich oprichten, en naar de kansen en uitdagingen van de toekomst kijken.

De signalen die ik tot nu toe krijg zijn vooral dat deelnemers voorzichtig zijn. Veel open deuren, veel herhalingen van zetten, weinig concreets. Als 28 mei een rondje marketingpraatjes van de apen en zeuren en klagen van de narren wordt, dan is het al op voorhand mislukt. En dan krijgt Wits alsnog gelijk, dan neemt de politiek de maatregelen die het beroep niet wilde nemen. Eigen schuld, erg dikke bult.

Maar laten we naar de positieve kant kijken. Pieter de Kok, die schoon genoeg heeft van weer een herhaling van zetten, doet mee. Dat is alvast een nar die niet zal komen zeuren en klagen. Michael de Ridder, duidelijk een aap hoog op de rots, spreekt zich uit en durft concreet en inhoudelijk te zijn.

We staan er helemaal niet zo beroerd voor.