De beste stuurlui…
Het is al weer enige tijd geleden dat ik een opinie schreef op Accountant.nl. Toch heb ik wel met regelmaat de opinies, weblogs en bijbehorende commentaren van anderen gelezen. Wat mij opvalt is dat er zo weinig 'actieve/openbare' accountants aan de discussies meedoen.
Wellicht kan dit worden verklaard vanuit het oude Chinese spreekwoord 'als je geschoren wordt, moet je stilzitten'. Of, vrij vertaald naar het boek van W. den Hollander-Bronder, 'en de accountant, hij controleerde voort'.
Maar ik zou het wel wat sterker willen aanzetten. Ik maak me zorgen dat er zo weinig in de praktijk actieve openbare accountants aan de discussie meedoen. Tegelijk heb ik bewondering voor die accountants die nog uren maken in de openbare praktijk en daarnaast ook nog een visie en een mening hebben over welke kant het met dit vak naar toe moet. Bijvoorbeeld de 'mannen' van Tuacc.
Petje af dat ze de hiervoor de energie kunnen vinden. Want laten we eerlijk zijn, het meeste commentaar over het beroep komt van niet in de openbare praktijk werkzame bloggers, politici, NBA-regelbedenkers etc.
Kortom, het lijkt erop dat de titel van deze opinie terecht is.
Toch ben ik het daar absoluut niet mee eens! Je zult vandaag de dag maar openbaar accountant zijn. Alles wat je doet (en niet doet) wordt op een goudschaaltje gewogen. En er is inderdaad een hoop op te merken over wat accountants goed en niet goed hebben gedaan in hun werk. Daar moeten ook belangrijke lessen uit worden getrokken (zie Lessen uit de kredietcrisis). Ongetwijfeld is dit too little and too late, maar zelfs dat is beter dan nothing at all.
Dat 'we' er nog niet zijn, onderschrijf ik zeker. Maar laten we nu eens ophouden continu ons eigen nest te bevuilen. Zelfkastijding (pleiten voor een openbaar aanklager voor accountants bijvoorbeeld) leidt alleen maar bij jezelf tot genoegdoening en nergens anders.
Niets is gemakkelijker dan tekortkomingen te bestrijden met meer regelgeving. Maar wat je ermee bereikt is schijnzekerheid. Hoe meer regelgeving, hoe sneller een regel overtreden zal worden. Iedere overtreding leidt tot schending van vertrouwen, zeker als het breed wordt uitgemeten.
In de theorie is het eigenlijk niet zo ingewikkeld om te vertellen wat de accountant fout heeft gedaan, wat hij anders had moeten doen etc. Maar als je werkervaring hebt in de openbare praktijk, weet je dat theorie en praktijk niet per definitie aan elkaar gelijk zijn.
Het interne en externe krachtenveld maakt dat de accountant soms fouten maakt. Daar past een oprechte verontschuldiging (mea culpa) bij. Maar daar past ook ‘bescherming' bij van de soms kwetsbare rol waarin accountants (soms ongewild) worden gemanoeuvreerd. Onder druk het goede doen is voor menig beroepsgroep lastig. Als nu ook nog eens van alle kanten de druk verhoogd wordt, dan is het wachten op de volgende rel.
En de beste stuurlui? Die zitten naar mijn mening gewoon in de praktijk! Waar anders?
P.S. eventuele commentaren mogen maximaal 100 woorden bevatten.