Mkb-accountant
De mkb-accountant. Inzet van het welslagen van het fusieproces. Iedereen is mkb-accountant. Toch? Althans dat wilden betrokkenen ons doen geloven, waarbij de belangen echt behartigd zouden worden. Een definitie van wie deze mkb-accountant was, is ons echter nooit verteld. Dat bleef gissen en beperkt tot eigen creatieve invullingen, zonder het heilige doel, het welslagen van de fusie, te verstoren. Was het de persoon die werkte voor 99 procent van het bedrijfsleven? Gezien de vele discussies lag het schijnbaar toch niet zo simpel.
De kern van de onduidelijkheid en het niet duidelijk definiëren van het begrip zit in de beeldvorming en de belevingswereld van de beide beroepsorganisaties en hun achterban.
Vraag aan een AA wat hij onder zijn klant, de mkb-ondernemer, verstaat en u krijgt een totaal ander verhaal dan bij een RA.
Een AA verdient zijn boterham vooral in het kleinbedrijf; de ondernemer, al dan niet met een handjevol arbeidskrachten. Overigens is dat zo'n negentig procent van het totale mkb. De ondernemer die de gewaardeerde schoenendoos dient om te zetten in een begrijpelijke jaarrekening voor een beperkte gebruiker. Ook de ondernemer die het verschil veelal niet weet tussen een boekhouder en een accountant.
Een RA haalt over het algemeen, al dan niet terecht, zijn neus hiervoor op. Met kennis van IFRS, corporate governance en clarity's heb je overigens ook weinig te zoeken bij deze doelgroep. Een mkb-onderneming vanuit een zonnige RA-bril is toch minimaal een controleplichtig bedrijf, al dan niet vergezeld van een adequate interne beheersing met (internationale) verslaggevingsproblematiek.
Een kleine groep binnen het totale mkb. Totaal verschillende dimensies. Maar wel essentieel als wij het moeten hebben over het toewijzen van budgetten voor ledenactiviteiten en de voorlichting vanuit de beroepsorganisatie aan mkb-ondernemers. Dan kom je er namelijk niet met de slogan ‘iedereen is mkb-accountant'. Nee, dan dient er een vertaalslag te worden gemaakt tussen de behoeften van deze mkb-ondernemer en de specifieke accountant die deze bedient, rekening houdende met kantoorgrootte en aantallen.
Dat betekent dus dat reeds opgebouwde succesvolle campagnes, met name bedoeld voor een grote groep kleinere mkb-kantoren, hun verder beslag dienen te krijgen. Ook het politiek verschuilen achter Financiën en de Europese Commissie past niet zo goed binnen de mkb-cultuur. Nog even en de grote kantoren bepalen alweer het beeld en de handelwijze van één beroepsorganisatie.
Het behartigen van de belangen van álle accountants, en dus expliciet aandacht voor de kleinere kantoren die een groot deel van de kleinere mkb-markt bedienen, dient een actief speerpunt te zijn. Daarop maak je beleid, dienstbaar aan de achterban die dat mag verwachten en waaraan beloften zijn gedaan.
Op dit moment gaat erg veel aandacht uit naar de problematiek van organisaties van openbaar belang waar slechts een deel van de leden in actief is. Deels terecht. Maar laten wij de mkb-accountant niet vergeten. Ik verheug mij nu al op de komende bijeenkomsten, maandbladen, accountantsdagen en Plannen van Aanpak met mkb-onderwerpen.
Deze bijdrage is ook als column geplaatst in het maartnummer van Accountant.