Opinie 07 november 2011

Duidelijke DNB-taal plus een leestip

De wisseling van de wacht aan de top van de De Nederlandsche Bank - Nout Wellink met pensioen, Klaas Knot als nieuwe kampioen - heeft Nederland geen windeieren opgeleverd. Integendeel. Eindelijk eens duidelijke taal waar het om gaat.

Een citaat uit het eerste halfjaarverslag van de hand van onze nieuwe bewindvoerder over de financiële staat van de Staat der Nederlanden: 

"Het vooruitzicht voor de Nederlandse financiële stabiliteit is zorgwekkend en vraagt veel van beleidsmakers en instellingen. De Europese schuldencrisis en wereldwijd tegenvallende economische groei zijn op dit moment de grootste bedreigingen. In Nederland maakt de grote hypotheekschuld huishoudens en banken kwetsbaar voor schokken. Systeemrelevante banken in Nederland moeten hun weerbaarheid vergroten."

Da's geen kattenpies, zou mijn tante deftig stellen. 

Nogmaals: "Het vooruitzicht voor de Nederlandse financiële stabiliteit is zorgwekkend..."

Luistert er iemand? 

Duidelijke taal van Knot, die me goede hoop geeft dat er iets is veranderd aan top van onze monetaire en bancaire toezichthouder, De Nederlandsche Bank. Wat een verademing. 

Zou het iets uithalen? 

Het kabinet, handelaren in hoop en het huizenmarktsyndicaat hebben hier natuurlijk grote problemen mee. Verder tornen aan de onhoudbare hypotheekrenteaftrek? 'Not in my lifetime', is hun mantra. Après nous, le déluge. 

De recht voor zijn raap constatering van DNB krijgt wat pers, maar inmiddels denken we alweer dat het echte probleem minstens tweeduizend km verder ligt, ergens in Griekenland. 

Maar met het DNB-rapport is de tandpasta wel uit de macroprudentiële financiële poortwachterstube. Heel goed. 

Duidelijke taal is precies waar het ook het accountantsberoep aan heeft ontbroken in de aanloop van en tijdens deze financiële crisis. Met als gevolg dat wat begon als een private sector 'haarbalprobleem' niet kleiner maar steeds groter is geworden. En van de private sector is uitgezaaid naar de publieke sector. 

Vier jaar later dubt ons beroep nog steeds over de vraag of we niet wat duidelijker kunnen zijn in onze verklaring... 

De Wall Street Journal, kampioen in mixed messages - uitstekende journalistiek in combinatie met braindead pro raw capitalism redactionele commentaren - had deze week een uitstekend artikel over een veteraan bank analist, Mike Mayo, getiteld 'Why Wall Street Can't Handle the Truth'. 

Het artikel en Mayo's boek 'Excile on Wall Street: One Analyst's Fight to save the Big Banks From Themselves' verhalen de chronische pijn rond het hanteren van duidelijke taal door onafhankelijke poortwachters in een bancaire omgeving waar bij het evalueren van de financiële positie van een bedrijf - vaak een cliënt of leverancier - de waarheid misschien nog net op prijs wordt gesteld, maar 'de hele waarheid en niets dan de waarheid' net een brug te ver is. 

Er liggen kant en klare parallellen met de dagelijkse accountantspraktijk, vooral als het gaat om het tijdig melden van de continuïteitsvraag. 

Daarom vormen artikel en boek verplichte literatuur, van student tot voorzitters van accountantsmaatschappen, al was het alleen maar ter zelfreflectie. Maar 'ter leering ende vermaeck' mag wat mij betreft ook. 

Jules Muis