Communicatie
Hoog tijd voor een nieuwe column. Ik moet nu immers waarmaken wat het FD over mij bericht, namelijk dat ik te vuur en te zwaard het accountantsvak wil verdedigen.
Dat doe ik graag, want ik geloof onverminderd in de toegevoegde waarde van het accountantsberoep. En die is gemakkelijk te meten: kijk wat er met de beurskoers van een bedrijf gebeurt als er geen goedkeurende verklaring wordt afgegeven of dat die verklaring wordt uitgesteld.
Ik ben overigens van mening dat de journalistiek nog wat kan leren van de kwaliteitsbeheersingssystemen waar wij als accountants inmiddels aan gewend zijn. Checken op juistheid en volledigheid zit niet alle journalisten in de genen, maar in de wereld van de communicatie werkt dat blijkbaar anders.
Het gaat om de duidelijkheid van de boodschap en niet om de 100 procent of misschien wel 120 procent zekerheid dat die boodschap ook in al haar nuances correct is. Daar zit een punt waarvan onze beroepsgroep mijns inziens nog een hoop kan leren. Zijn wij duidelijk genoeg in onze signalen? Worden onze opmerkingen ook begrepen zoals ze bedoeld zijn? Of zijn we zo voorzichtig in ons taalgebruik dat de boodschap voor de ontvanger verloren gaat? Het gaat niet alleen om de kwaliteit van ons werk, maar ook om de kwaliteit van onze communicatie. En blijkbaar is het zo dat als je opener bent, bereid bent je mening te geven, en je daarin ook kwetsbaar durft op te stellen, dat je boodschap dan duidelijker en waarachtiger overkomt.
Ik pleit er dus voor dat onze beroepsgroep in al haar pluriformiteit beter moet gaan communiceren.
Daarom gaan we een management letter voor de verzekeringssector publiceren; ondanks dat ik al reacties uit accountantskringen heb gehad dat technisch gezien de term management letter misschien niet geheel correct is. En in de jongste editie van 'de Accountant' staat een artikel met een vergelijking van de transparantieverslagen die door de kantoren worden gepubliceerd, waarbij als advies wordt gegeven dat die transparantieverslagen aan waarde winnen als ze worden gezien als communicatiedocument, in plaats van als compliancedocument.
Over communicatie gesproken: op 15 april jl. markeerden we als NIVRA en NOvAA met het Nationaal Accountantsdiner de start van onze maatschappelijke debatreeks 2010. Eén van de hoogtepunten was de dinnerspeech van SER-voorzitter Alexander Rinnooy Kan. Hij benadrukte die avond de waardevolle positie van de accountant, ditmaal in relatie tot het thema duurzaamheid en duurzaam ketenbeheer.
De Sociaal-Economische Raad heeft in 2008 over dat laatste een convenant gesloten met werkgevers en werknemers. Ook is recent een stevig ontwerpadvies gepresenteerd, dat moet bijdragen aan de discussie over een duurzame groei van de Nederlandse economie. De huidige innovatieaanpak heeft naar het oordeel van de SER te weinig opgeleverd en Nederland scoort nog te laag als het gaat om het optimaal benutten van onze technologische kennis. We lopen voorop, maar kapitaliseren dat onvoldoende. Dat kan beter, om maar eens een populaire kreet te gebruiken.
Om te zorgen dat ons land die duurzame boot niet mist is ook de bijdrage van accountants noodzakelijk. Rinnooy Kan streeft er naar Nederland een leidende positie op de wereldmarkt van duurzame technologie en duurzaam ketenbeheer in te laten nemen en ziet in het accountantsberoep een belangrijke bondgenoot bij dat streven. Accountants kijken immers in de keuken van ondernemingen en hebben daardoor een waardevolle signalerende functie.
Maar het houdt bij signaleren alleen niet op. Als accountants kunnen wij in veel MVO-gerelateerde situaties zekerheid toevoegen aan informatie. Wat bijvoorbeeld te denken van 'carbon assurance', de verificatie van emissieverslagen, of assurance bij duurzaam ketenbeheer door steekproefsgewijze controle of de keten zich ook daadwerkelijk aan gemaakte afspraken houdt.
Ik onderschrijf de oproep van de SER-voorzitter dan ook van harte.