Houten brug van ijzer
In het Engelse Shropshire staat een brug. De brug heeft stenen pijlers met ijzeren overspanningen over de rivier. De brug is wat plomp in een heuvelachtige omgeving die betere tijden heeft gekend. De begroeiing langs het wandelpad is jong en groen en je komt geregeld mensen tegen. Maar de belangrijkste reden om hierheen te komen is de brug.
De brug is bekend omdat het de eerste gietijzeren brug is van de wereld en wordt gezien als een tastbaar begin van de Industriële Revolutie. De brug werd gebouwd tussen 1779 en 1781 en is gebouwd volgens de technieken die men op dat moment kende. De ijzeren stukken zijn als hout aan elkaar gezet.
Al snel nadat de bouw was voltooid kwamen er barsten in de stenen delen van de brug en in het ijzer. Naar men nu aanneemt komt dit omdat er teveel ijzer is gebruikt en de brug te zwaar is geworden.
Pas later kwam men erachter dat voor een ijzeren brug minder materiaal nodig is en durfde men te vertrouwen op de mogelijkheden van ijzer. Je hoort het de bouwer al zeggen tegen de commissie die in 1790 op zoek ging naar de oorzaken van de scheuren: "Met de kennis van nu...."
Het is een bekend fenomeen hoe wij als mensen met vernieuwing omgaan. We moeten eerst leren hoe we nieuwe dingen kunnen gebruiken. Nieuwe toepassingen komen vaak pas met een nieuwe generatie.
De eerste auto was niet meer dan een koets zonder paard. De nieuwste vliegtuigontwerpen worden niet gebouwd, omdat vliegmaatschappijen denken dat hun klanten alleen in vliegtuigen stappen die eruit zien als een buis met vleugels.
Ook de wetgever laat zich graag verrassen. Dit weekend kondigde minister Ronald Plasterk (Onderwijs, Cultuur en Wetenschap) aan onderzoek te gaan doen naar de invloed van het e-boek op de boekenmarkt. Het e-boek valt nog niet binnen de wet op de vaste boekenprijs.
En dus is het niet meer dan logisch dat we in ons eigen vakgebied de tijd nemen om wat aan automatisering te wennen. En in de tussentijd proberen we een elektronisch bestand te laten voldoen aan wet- en regelgeving die over papieren rapportages gaat.
Zelf kijk ik graag naar voorbeelden op het internet om me laten inspireren welke kant het op zal gaan. De Zweedse professor Hans Rosling is al zover. Hij gebruikt gestandaardiseerde UN-gegevens en zelf ontwikkelde software om uit te leggen hoe het met de welvaartsverdeling in de wereld is gesteld. Binnen zes minuten is zijn boodschap duidelijk.
Volgens mij gaat het bij rapporteren om het overbrengen van informatie en dat heeft deze professor wel heel goed in de vingers. Iets dichter bij huis is een eenvoudige toepassing voor benchmarking op basis van XBRL-jaarrekeningen uit Singapore.
Al in 2005 schreven Arnout van Kempen en ik over de over de Industriële Revolutie. Een heerlijke tijd...
Marc van Hilvoorde