Studentenhaver en Accountantsdag 2010
In de periode juli-september probeer ik altijd zo veel mogelijk thuis te zijn om van de broeiende zomerhitte in Washington DC te genieten. Maar nu heb ik weer de koffers van zolder gehaald voor twee maanden reizen en trekken, voor bezigheden ‘erg ver buitenshuis'. Dus als u zich afvraagt waarom ik het dit keer kort houd, dan weet u de reden.
Vorige week gleed de zesde jaargang in de bus van het lijfblad van ‘Pro-Memorie', een door mij erg gewaardeerde Accountancy & Controlling Studentenclub in Groningen. Met daarin ook een bijdrage van mijn hand over het kernthema 'accountancy & controlling en innovatie'.
Deze week trof mijn oog ook de aankondiging van de komende Accountantsdag 2010 op 24 november. Zoals gebruikelijk met een voortreffelijk anticiperend thema ‘Van crisistijd naar een nieuwe Gouden Eeuw?' (neen, nog geen tijd voor grapjes), met voortreffelijke sprekers die voortreffelijke dingen zullen zeggen die de meesten, als ze de volgende dag weer op hun werkplek zullen zitten, weer voortreffelijk vergeten zullen zijn. En met even voortreffelijke participanten die voortreffelijke PE-punten bij elkaar gesprokkeld zullen hebben zonder noodzakelijkerwijs ook maar een maal voortreffelijk de mond te hebben opengedaan.
Dat bewijst al weer dat je kunt leren alleen al door goed te luisteren. Ik blijf dat mijn vrouw vertellen maar, zoals Wim Duisenberg ooit zei: "Ze hoort wel, maar luistert niet."
Zo is het althans 'mijn' eigen Accountantsdag 1991, over 'Cleopatra's Neus', vergaan. En vele daarvoor, en vele daarna. Wat niet wegneemt dat ik het toch altijd een feest vind er bij te zijn.
Ik kan er wederom helaas niet bij zijn op deze 24 november 2010, maar geef u ter discussie alvast de bottom line van mijn bovengenoemde Pro Memorie-verhaal mee, voor collectieve discussie:
"Hiermee wordt ook meer ruimte geschapen voor iedere individuele accountant een verschil ten goede uit te maken. Maar hij/zij moet dan wel bereid zijn persoonlijk risico's te nemen door onder omstandigheden posities in te nemen die minder goed ‘in de markt' liggen. Zo is het altijd geweest en zo zal het altijd blijven. De eerste en laatste vraag is altijd wat je precies met je leven wilt doen. Die vraag, en het antwoord erop, kun je gelukkig niet weg innoveren."
Wie zich mocht afvragen wat precies wordt bedoeld met het eerste woordje ‘hiermee', verwijs ik graag naar de bijgaande Pdf met het volledige verhaal.
Mochten er op- of aanmerkingen op zijn die relevant zijn voor de discussie op de komende Accountantsdag, dan staan deze kolommen - courtesy NIVRA - voor u open.
Makkelijker kunnen we het u weer niet maken.
Jules Muis