Opinie

Lariekoek, maar nuttige lariekoek

Vorige keer schreef ik over spreek/zwijgplicht en -recht en de nadelen van het selectieve gebruik daarvan door de voormannen van onder meer toezichthouders in debatten over de kredietcrisis.

Er zit op dit punt nog iets prachtigs aan te komen - het summum van absurdheid. Het gaat om de andere kant van de zwijgrechtmedaille: het spreekrecht, annex recht van spreken, annex recht van vrije meningsuiting. 

De eerste processen tegen de credit ratings agencies in de Verenigde Staten staan er aan te komen. Met miljarden aan claims van investeerders vanwege vermeende wanprestaties. 

De grootste, Standard & Poor's,  heeft een topadvocaat ingehuurd, Floyd Abrams. Deze zal de verdediging voeren op grond van 'vrije meningsuiting', de free speech-rechten van de kredietbeoordelaars. 

Advocaat Abrams stelt dat creditrating-rapporten zijn gedreven door een best guess- oordeel. Vergelijkbaar met redactionele commentaren. Daar geldt ook geen aansprakelijkheid voor. Daarom kan Standard & Poor's volgens de advocaat evenmin worden aangesproken op zijn uitingen (de ratings), of ze nu goed of slecht zijn. Ook al wordt het bedrijf betaald door zijn cliënten, die een rechtstreeks belang hebben in de aard van die uitkomsten/ratings. 

U verontschuldigt me wel, als ik deze juridische strategie even voor lariekoek aanneem. Maar in mijn gastland is juridisch veel mogelijk. En het is wel heel nuttige lariekoek. Want dit is een discussie die de wet van de (maatschappelijke!) verminderde meeropbrengsten weer eens fris los  laat op archaïsche opvattingen over spreekrecht/plicht en zwijgrecht/plicht. 

Ik geloof dat de huidige quasi-dialogen en het zwartepieten van halve kredietcrisiswaarheden - grotendeels door hetzelfde team dat ons in de huidige economische fuik heeft geloodst - ons afhouden van de echte grondoorzaken en daarmee van de echt nodige veranderingen. Dat is het slechte nieuws. 

Maar het goede nieuws is dat in het kielzog van de op stapel staande onderzoeken en juridische processen, ons nog interessante discussie te wachten staat op het punt van de wettelijke bescherming van (en tegen) het fnuikend effect van halve waarheden.

Wat vindt u van deze opinie?

Reageer Spelregels debat

Jules Muis verliet in 1995 het openbare accountantsberoep en was vervolgens vice president en controller van de Wereldbank en directeur-generaal en chief internal auditor van de Europese Commissie. Van 2014 tot eind 2020 was hij lid van de Public Interest Oversight Board (PIOB). Muis was van oktober 2012 tot oktober 2015 ook lid van de Board of Auditors van het European Stability Mechanism (ESM). Jules Muis schrijft op persoonlijke titel.

Gerelateerd

reacties

Reageren op een artikel kan tot drie maanden na plaatsing. Reageren op dit artikel is daarom niet meer mogelijk.

Aanmelden nieuwsbrief

Ontvang elke werkdag (maandag t/m vrijdag) de laatste nieuwsberichten, opinies en artikelen in uw mailbox.

Bent u NBA-lid? Dan kunt u zich ook aanmelden via uw ledenprofiel op MijnNBA.nl.