Even in Australië
Vorige week in Australië vertoeft. Pardon, gewerkt. Ach, het viel wel mee. Ik mocht op de jaarlijkse conferentie van ICGN in Sydney wat inleidende opmerkingen plaatsen. Ofwel, de conferentie bouwrijp maken voor inhoudelijke discussie over de kredietcrisis, globalisering en corporate governance.
ICGN staat voor 'International Corporate Governance Network'. Een wereldclub van (institutionele) investeerders, die samen goed denkt te zijn voor bijna $ 10.000 miljard (klinkt beter dan het Nederlandse 10 biljoen) aan investment vuurkracht.
Alle leden zien een gezamenlijk belang in volwassen corporate governance. Maar ieder lid, via regulatory arbitrage en als vissers in dezelfde vijver, ook zo met hun eigen belangen. Concullegae so to speak.
Alle leden in dit evenement zijn verbonden door een welgemeende zucht om via navelstaren en zelfonderzoek dichter bij de waarheid te komen waarom landen met traditioneel de hoogste corporategovernance-score het in de aanloop naar de kredietcrisis zo hebben laten afweten. Welk Transatlantisch governance-model je ook neemt.
Maar vanwege de dualistische aard van het ICGN-beestje ook zo met zijn er ook de nodige beperkingen in het laten zien van het achterste van de tong.
Bovendien, de financiële instellingen die nog aan het staatszuurstofapparaat liggen en waarschijnlijk het meest interessante 'zo is het gekomen'-verhaal hebben te vertellen, lieten zich even (?) niet horen.
(Voor wie belangstelling heeft, hier mijn bijdrage.)