Opinie

Zomerhuiswerk 2009: welke awards-toekenningen werden gevolgd door ineenstorting?

Bill Mackey, een Engelse oud-partner van me en in de jaren zeventig de ongekroonde koning onder de curatoren in het Verenigd Koninkrijk, kreeg eens de vraag van een journalist wat aanvankelijke glamourbedrijven die plotseling kaput gingen nu wel gemeen hadden. "Well", antwoordde Bill, "pas vooral op voor bedrijven met een fonteintje in de receptie van het hoofdgebouw".

Bij het zoeken naar vroege aanwijzingen voor spectaculaire ineenstortingen van glamourbedrijven en hun leiders worden ook awards nogal eens genoemd. Enron, met zijn gouden prijzen voor ‘good governance' en zijn ‘CFO of the Year' ligt nog vers in het geheugen. 

Enron is maar een van de vele voorbeelden. In het savings and loan-debacle komt Charles Keating naar boven, met al zijn eervolle vermeldingen en prijzen. En denk aan Bernard Madoff, met zijn ‘erebaantje' als Nasdaq Chairman. 

Recentelijk werd de Washington Metro getroffen door het grootste ongeluk uit haar geschiedenis. Haar ceo kreeg enkele maanden geleden de hoogste onderscheiding als beste public transport manager van het jaar. Of de eindeloos vergulde Alan Greenspan, tot het doek viel. Dan denken we ook nog maar eens aan Société Générale met haar onderscheiding voor good governance, een jaar voor de 6 miljard derivatenbom ontplofte. 

Ik beperk me hier even tot het buitenland, maar ook Nederland zal vast en zeker niet aan deze modieuze trend zijn ontsnapt. 

Erkenningsprijzen hebben nooit erg veel indruk op me gemaakt. Integendeel. Ik heb altijd een ingebouwd wantrouwen gehad voor generaals met zo'n gekleurde borstwering ter hoogte van de rechtertiet, maar zonder lidtekens. Of wel met lidtekens, maar dan nooit een keer ook door eigen stomme fouten veroorzaakt. 

 Awards of eervolle vermeldingen zijn leuke aanmoedigingen maar scheppen ook verwachtingen. En ze genereren vertrouwen, dat de gemiddelde burger en zelfs de goed geïnformeerde investeerder op het verkeerde been kan zetten. 

Net als onvoorwaardelijke goedkeurende accountantsverklaringen. We hebben het geweten. Misschien moeten ze voortaan uitsluitend worden uitgereikt met in de beleggingsprospectus de mededeling dat ‘resultaten uit het verleden geen garantie bieden voor de toekomst'. 

Ik stel voor om deze zomer te gebruiken om een goede inventarisatie te maken van markante award-toekenningen vlak voor de grote val. En/of van markante bedrijven die nooit zo'n onderscheiding hebben gekregen maar wel jarenlang klasse hebben getoond. 

Daar heb ik uw hulp bij nodig, en deze kolommen staan open er een zo volledig mogelijke lijst van te maken; al dan niet voorzien van uw gewaardeerd commentaar. Dan kunnen we bij ons aller terugkeer van vakantie eens proberen daar gemene of ongemene conclusies uit te trekken. Door oorzakelijke correlatieve verbanden te scheiden van nonsenscorrelaties. 

En wie weet kunnen we daar dan nog eens een congres aan wijden. Met toekenners, gezegenden, ongezegenden en ontmaskerden rond één tafel. Om er gezamenlijk wijzer van te worden. 

En om parallellen te trekken met onze eigen beroepsverwachtingen, die we creëren met uitsluitend goedkeurende verklaringen. Sponsor(s) gezocht!

Wat vindt u van deze opinie?

Reageer Spelregels debat

Jules Muis verliet in 1995 het openbare accountantsberoep en was vervolgens vice president en controller van de Wereldbank en directeur-generaal en chief internal auditor van de Europese Commissie. Van 2014 tot eind 2020 was hij lid van de Public Interest Oversight Board (PIOB). Muis was van oktober 2012 tot oktober 2015 ook lid van de Board of Auditors van het European Stability Mechanism (ESM). Jules Muis schrijft op persoonlijke titel.

reacties

Reageren op een artikel kan tot drie maanden na plaatsing. Reageren op dit artikel is daarom niet meer mogelijk.

Aanmelden nieuwsbrief

Ontvang elke werkdag (maandag t/m vrijdag) de laatste nieuwsberichten, opinies en artikelen in uw mailbox.

Bent u NBA-lid? Dan kunt u zich ook aanmelden via uw ledenprofiel op MijnNBA.nl.