De meeste dromen zijn bedrog
Gistermiddag was er een bijeenkomst van de bestuursvoorzitters van de big four. Het gesprek liep als volgt:
D: "Hebben jullie het rapport van de Commissie Maas over de bankensector al gelezen?"
P: "Nee, wat staat erin?"
K, schamper lachend: "Dat de banken betreuren wat er gebeurd is. Natuurlijk maken ze geen excuses, zeggen ze geen sorry. Ze zouden wel gek zijn!"
E: "En uiteraard worden er maatregelen voorgesteld inzake bonussen. Ze bewijzen daarmee lippendienst aan het 'gewone volk'."
D: "Mwah. Zo gek is dat alles toch niet? Bankiers hebben toch fouten gemaakt. De bonusregelingen passen toch inderdaad niet meer in het huidig tijdsgewricht?"
P: "Ik ben het wel een beetje met D eens. Sterker ik vraag me af of een deel van het gestelde ook niet op ons accountantswereldje van toepassing is."
K: "Heb jij soms een tik van de molen gehad?"
P: "Welnee, ik meen het. Voor onze organisaties geldt toch ook dat ze te groot en onbeheersbaar zijn geworden? Onze benoemings- en beloningssystemen bevatten toch ook perverse prikkels? De gedachte dat wij niet aansprakelijk gesteld kunnen worden voor de fouten van collega's elders in het netwerk blijkt toch niet langer houdbaar?"
E: "Hou op zeg. Je leest te vaak die zure stukjes op die website, Accountant.nl."
D: "Zuur of niet, het heeft wel invloed. Niet op ons natuurlijk, maar wel in de publieke opinie."
P: "Nou ja, ik zie ook steeds vaker dat beroepsgenoten het serieus nemen."
K: "Dat zijn hooguit de jonkies. Degenen die bij ons op niveau werken die weten hoe het zit."
D: "Maar ik zie het NIVRA ook opschuiven. Ze luisteren steeds meer naar derden dan naar ons. Er zijn nog maar één of twee directieleden die ons echt welgevallig zijn, ik bedoel: die het echt begrijpen."
P: "Maar even terug naar mijn punt: moeten wij ook niet een commissie instellen en kijken naar noodzakelijke veranderingen en innovaties binnen het accountantsberoep? Zullen we uit onze ivoren toren komen en de dialoog zoeken met belanghebbenden?"
K en E in koor: "Nee!"
E vervolgt met: "Waarom zouden we? Vorige week stond er nog een analyse in het NRC Handelsblad over de schuldigen en verantwoordelijken voor deze crisis. Ze waren ons, de accountants, gelukkig vergeten..."
K: "Je moet nooit slapende honden wakker maken."
D, schuchter: "Toch voel ik er wel iets voor. Ik denk dat we nog beter kunnen. Dat we onze maatschappelijke verantwoordelijkheid nog beter kunnen tonen."
P: "Ja, volgens mij moeten we er juist gebruik van maken dat we er nog redelijk goed vanaf komen in de media en bij de politiek. Juist nu kunnen we zelf nog de leiding nemen."
E: "Bedoel je: voordat anderen dat voor ons doen? Voordat we onderdeel uitmaken van een parlementaire enquête en onze rol wordt onderzocht?"
K: "Begin jij nou ook al enthousiast te worden? Ik krijg dat er in de partnervergadering bij ons echt niet doorheen."
D, grappend: "Joh, je drukt het er gewoon doorheen en dan verlaat je de organisatie. Kweek je meteen wat goodwill bij het maatschappelijk verkeer. Komt goed uit en brengt balans in de kritiek die je zult krijgen als je bekend maakt dat je bestuurder wordt bij een bancaire klant van jouw kantoor."
P: "Tsja, dat zijn nou precies het soort stappen die we niet behoren te zetten."
E: "Nou ja, waarom niet? Er staat toch nergens dat het verboden is?"
P: "Zal ik samen met D een voorzetje maken van te bespreken onderwerpen? Dan kunnen we dat een volgende vergadering agenderen."
K: "Ik twijfel sterk. Ben niet enthousiast."
D: "Ik ben voor."
E: "Met tegenzin. En ik denk niet dat we het openbaar moeten maken. Laten we het eerst achter de hand houden."
P: "Mooi. Ik neem het voortouw. Even kijken naar wat onderwerpen: geheimhouding, transparantieverslag, perverse prikkels in het benoemings- en beloningenbeleid, onafhankelijkheid en advisering, netwerkstructuur, fraude, de accountantsverklaring..."
BOEM...! Met een harde knal stuiterde ik uit mijn bed. Inderdaad: de meeste dromen zijn bedrog.