Verontruste moeders en vertrouwen
De verontruste moeders hebben het voor elkaar. Ze hebben handig op de media ingespeeld met hun achtervolgingswaanzin en achterdocht. Gevolg: zelfs een onwrikbaar instituut als het RIVM wordt niet meer vertrouwd. Roel Coutinho heeft zonder twijfel zijn ziel verkocht aan de farmaceutische industrie.
Ondanks het feit dat met vaccinatieprogramma's enorme successen zijn geboekt, wordt argwanend gekeken naar een statistisch gezien ongevaarlijk vaccin voor een ongevaarlijk griepje. Dat deze niet-onderbouwde vraagtekens bij het vaccinatieprogramma ook het collectief zouden kunnen schaden, doet niet terzake.
Inmiddels hebben de verontruste moeders kamp opgeslagen in Barendrecht en hebben ze zich verdiept in de aardlagen tussen de twee en drie kilometer onder NAP. Het vonnis is geveld: Opslag van CO2 onder hun woonwijk zal zeker leiden tot een catastrofe en moet ten koste van alles worden verijdeld.
De Nederlandse overheid vindt het wel goed, maar die is niet te vertrouwen. Ook de conclusies van TNO zeggen niets en de internationaal gerespecteerde Universiteit van Delft wordt niet geloofd. Het gaat zelfs verder dan ongeloof, sommigen zijn ervan overtuigd dat ze glashard worden voorgelogen.
Het absolute mikpunt van collectieve argwaan van de afgelopen weken was wel onze eigen minister-president. Het woord leugenaar is door de media nog net niet gebruikt maar zelfs nu blijkt dat hij niet de president van Europa wordt, worden kosten noch moeite gespaard om te bewijzen dat de scepsis terecht was.
De verontruste moeders zijn inmiddels gepromoveerd tot verbijsterde moeders. Het zal niet lang meer duren voordat ze hun website beschikbaar stellen aan de oppositie om Balkenende ten val te brengen.
De rode draad?
Het is wel duidelijk dat vertrouwen weinig meer te maken heeft met de kundigheid van degene die we willen vertrouwen. Vertrouwen staat los van regels en procedures. Wetenschappelijk onderzoek is leuk voor op de universiteiten maar heeft niets te maken met de echte wereld. Toezicht is zinloos en ook persoonlijke status vrijwaart je niet van valse beschuldigingen.
Toch lastig voor een beroep dat gestoeld is op vertrouwen.
Of deze maatschappelijke ontwikkelingen ook ons beschermde wereldje van jaarrekeningen en accountantsverklaringen raken, weet ik niet. We hebben het wel vaak over het herstel van vertrouwen, maar volgens mij hebben we wat dat betreft nog niets gezien.
Pieter Lakeman, luis in de pels van sommige accountants, stelt wel eens wat aan de kaak. Zorgelijk, maar zolang hij de normale, juridische paden bewandelt, is het een level playing field. En in een level playing field wint meestal degene met de langste adem of diepste zakken. Geen zorgen dus.
Pas als de 'verontruste moeders' de hand weten te leggen op een goedgekeurde jaarrekening van DSB of ABN Amro, moeten we ons zorgen gaan maken. Ze weten niets van IFRS of solvabiliteitseisen maar ze kunnen razendsnel een podium opbouwen. En als je maar genoeg herrie maakt, krijg je vanzelf je zin.